دروود به تمام کارگران پرتلاش ایران زمین.. دروود بر تمام کسانی که ندای مظلومیت کارگران را به سراسر جهان و به انتهای تمام هزاره های تاریخ انتقال می دهند…….. همانطور که میدانید در کشور عزیزمان ایران، شرایط به گونه ای پیش می رود که کارگران را فقط به عنوان ابزار مورد هدف قرار میدهند و سیستم منپاوری یا دلالی کار همچون انگلی زهرآگین سفره های مردم را نشانه گرفته است و مردم توانمند ما را سرخورده و ناتوان نموده است و آنها را در سراب سرگردانی خود اسیر نموده است.

منطقه پارس جنوبی عسلویه که یکی از بزرگترین قطبهای اقتصادی جهان می باشد همچنان جولانگاه جهان سرمایه داری است و بردگی کارگران به شکل مدرن همچنان ادامه دارد.فشارهای کاری و شرایط سخت تابستان و شرجی و آلودگی گازهای سمی و مواد شیمیایی همچنان وجود دارد و تنها مدت دو سه روزی است که از شرجی سخت تابستان به طور موقت آزاد شدیم ولی شرایط بی پولی و پول ندادن ها، روان آزرده کارگران را سخت می آزارد. بعد از مدت چهار پنج ماه که اولین برج حقوقی را پرداخت می کنند بایستی همه را خرج بدهکاری هایمان بنمائیم. وقت مرخصی نهایت مساعده در حد دویست هزار تومان می باشد که فقط کفاف کرایه ماشین را می دهد و بیشتر کارگران در مدت مرخصی، به جای استراحت در کنار خانواده مجبورند کار بنایی و باغبانی انجام دهند تا پول کرایه برگشت و خرج خانواده را در بیاورند. برای گذران زندگی فقط مجبوریم قرض بکنیم تا چهار و پنج ماه دیگر. بسیاری از نیروها در هنگام کار که شرجی تنفس آنها را محدود میکرد و بخاطر عرق زیاد و فشار کاری غش میکردند و به بهداری برده می شدند. دکتر بعد از تزریق سرم و فرستادن اکسیژن و درمان با ناراحتی و خشم می گفت که با وجود شکر و آبلیمو در محل کار و استفاده کارگران از آن، شاهد چنین نگرانی هایی نیستیم…با وجود فشاری که از جانب سرپرستان و ایمنی شرکت در جریان این امر قرار گرفت رئیس کارگاه چنین بیان کرد که در انبار مرکزی شرکت، آبلیمو هست ولی شکر نداریم و به همین آسانی از خود سلب مسوولیت نمود.

حال بایستی پرسید که جناب رئیس کارگاه! آبلیمو برای چه کسانی در کارگاه وجود دارد؟ کارگران یا حضراتی که فقط کارشان آمار گرفتن کار کارگران هست و نه مجریان و تولید کنندگان…. با سپاس از توانمندیهای کارگران ایران زمین……..

 (وارتان خرمدین، کارگر پارس جنوبی عسلویه)21/6/1395