روزهای پر تب و تاب انتخابات مجلس شایعاتی در مورد پرداخت رشوه برای رد شدن از تایید شدن از سوی شورای نگهبان و یا انتخاب حتمی در مجلس بر سر زبان ها بود.

بعد از انتخابات و افشای مبالغ هزینه های تبلیغاتی کاندیداها برای حضور در مجلس تعجب همگان را برانگیخت. از جمله اینکه 800 میلیون هزینه تبلیغاتی برای ورود به مجلس با دریافت ماهیانه حقوق 5 میلیونی که در 4 سال نماینده گی 240 میلیون خواهد شد هیچ مطابقتی ندارد.

اما موضوع فقط دریافت حقوق نماینده گی نیست که بسیاری برایش هزینه های چند صد میلیونی می کنند، بلکه کاندیداها در حوزه های انتخابی خود به دلیل دسترسی به اطلاعات می توانند با در اختیار گذاشتن این اطلاعات به سرمایه داران و ملاکان منطقه پولهای خوبی بدست بیاورند. بطور مثال خبر اینکه دولت قصد دارد راه آهن به گیلان بکشد و از کدام زمین ها رد خواهد شد.

بسیاری از نماینده گان مجلس در هیات مدیره های بسیاری از شرکت ها عضو هستند تا در زمان مناسب به شرکت ها بگویند دولت قصد دارد تعرفه چه کالاهایی را بالا و پا پایین بیاورد. توصیه کردن به وزارت بازرگانی برای دادن مجوز های لازم برای واردات کالا، کم کردن مالیات، توصیه به شهردار، ترخیص کالا ، واردات و وام های میلیاردی و هر آنچه که یک شرکت برای سرمایه گذاری کوتاه مدت با سود افسانه ای بدست خواهد آورد، نمایندگان مجلس با توصیه برای افراد متنفذ می توانند تسهیل کنند. بخصوص گرفتن وام های کلان موجبات درآمد زایی نمایندگان مجلس را فراهم می کند. برای نمونه در شیشه قزوین سه تن از نمایندگان سابق عضو هیات مدیره غیر موظف بودند.

این سه نماینده که هیچ رد و اثری از آنان در اسناد این شرکت وجود ندارد ماهیانه مبالغ میلیونی به عنوان هیات مدیره غیرموظف دریافت می کردند. سوال اینجاست کارخانه شیشه قزوین چرا چنین پولهایی را به این هیات مدیره های غیر موظف می داده است؟ اینان چه کار درآمدزایی برای این کارخانه انجام می دادند؟ و از چه رو حتا در زمان دریافت حقوق خود هیچ سندی را امضا نمی کرده اند؟ 

هیات تحریریه پیام سندیکا