خصوصی سازی در مراکزی تولیدی

بعد از تعطیلی کارخانه ارج و ادعای مدیرعامل که کارخانه برای بازسازی و نوسازی بطور موقت تعطیل شده، کارگران می گویند که در کارخانه به جز چند نفر کارگر تعمیرکار که برای بازکردن دستگاهها به جهت فروش و تعدادی نگهبان کسی در کارخانه نیست. تمامی خانه های سازمانی کارگران تخلیه شده و آماده فروش به برج ساز هاست.

خود کارخانه ارج هم طبق اطلاع کارگران پس از باز شدن دستگاهها و فروش ، به یکی از برج سازان معروف تهرانی فروخته خواهد شد.

این عاقبت همه کارخانه های از نفس افتاده است. کارخانه الیاف بزرگترین تولید کننده الیاف مصنوعی و نایلون در خاورمیانه بیشتر زمین هایش را جهت پارکینگ به ایران خودرو فروخته است و در حال حاضر با کمتر از 150 کارگر از 2000 کارگر کار می کند.

کارخانه بزرگ و استراتژیک کفش ملی با دارا بودن بیش از 20 کارخانه تولیدی تنها بخش کوچکی از 2 کارخانه اش با حداقل تولید کار می کند.

کارخانه استارلایت تولید کننده بزرگ جوراب زنانه سالهاست که تعطیل و نابود شده است و زمین هایش فروخته شده و از تولیدش توسط بخش خصوصی جلو گیری گردیده تا جوراب زنانه ما را ترکیه تامین کند.

از کارخانه های آدامس خروس نشان، قرقره زیبا، دارو پخش، چیت ممتاز، چیت سازی تهران، چیت ری، دخانیات، کاشی سعدی، کاشی ایرانا، الکتریک البرز سازنده کلید و پریز و صادر کننده به فرانسه، دستمال حریر، ایران پویا، کیان تایر، گروه صنعتی بهشهر، روغن نباتی قو و شاه پسند، مینو، کفش ملی و بلا،  … تنها نامی در تاریخ باقی مانده است.

این کارخانه ها پس از فروش به بخش خصوصی که بیشتر سرمایه داری دلال و بساز و بفروش هستند نه تنها احیا نگردیدند بلکه با وام های گرفته شده از بانکها کارگران را اخراج و میلیونها کارگر تهرانی را بیکار و سرگردان در جامعه رها ساختند.این کارگران در خیابان ها به دلالی، مسافر کشی ، دست فروشی، اعتیاد، فقر آلوده شده اند.

روزگاری تولید این کارخانه ها باعث سرفرازی کارگران و مردم ایران بود و صنعت را بلند آوازه و جنبش کارگری را یاریگر بود.امروز از کارخانه هایی استراتژیکی چون دخانیات ، کفش ملی، بلا، ارج، ایران پویا، مینو، گروه صنعتی بهشهر جز اسم و چند نگهبان هیچ نمانده است.

امروز به همت خائنان به صنعت و اقتصاد ایران از کش شلوار تا آدامس و دسته بیل و پوست خربزه را نیز از کشورهای دبی و ترکیه وارد می کنیم.

دستورات صندوق بین لمللی پول این است. تولید متوقف ، واردات به کشورسیل آسا.

سیاست های 35 ساله در عرصه اقتصاد صنعتی موجب این تعطیلی ها شده است. مسوولان برای 20 سال آینده چه کارخانه هایی را از مدار خارج خواهند کرد؟ و تولید را به کجا خواهند برد؟