در سه سال گذشته بارها اعلام کردیم که کارفرمایان برای حذف فعالین کارگری از هیچ کاری رویگردان نیستند. از وعده دروغ وزیرکار به کارگران معدن بافق که «نیروهای امنیتی به اعتصاب ورود نخواهند کرد » تا دادگستری کل استان خوزستان، که با ابلاغ بخشنامه‌یی، اعلام کرده است: “تجمع و اخلال در نظم شرکت‌های پتروشیمی خلاف قانون و مقررات است و طبق قانون برخورد قضایی به‌عمل می‌آید” [ایلنا، ۲ آذرماه ۹۴].
با شلاق خوردن کارگران معدن تکاب و عذر خواهی دروغین وزیر بازهم کارگران سنگ آهن بافق به شلاق محکوم شدند و وبلاگ نویسان هم. تا قلم و بازو به یکسان محکوم به تازیانه های برده داری شوند.
امروز مهمترین خبر کارگری شلاقی است که بر تن اولین کارخانه تولید کننده لوازم خانگی ایران ( ارج ) فرود آمد. با اخراج کارگران کارخانه و در معرض فروش گذاشتن این صنعت کلیدی در اختیار سرمایه گذاران خارجی ، تاکیدی باشد بر چگونگی اقتصاد مقاومتی.
با اعلام اقتصاد مقاومتی و آمدن چندین باره روسای صندوق بین المللی پول به ایران برای صادر کردن دستورات جدید ، در سومین ماه سال کارگران نتیجه آمد و شد ها و اقتصاد مقاومتی را با گوشت و پوست خود حس کردند.
یورش به دستاوردهای کارگری بخصوص احضار رهبر خوشنام سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی ابراهیم مددی به دادگاه انقلاب، احضار فعالین کارگری در آستانه اول ماه مه، به شلاق کشیدن کارگران تکاب و سنگ آهن بافق و جوانان وبلاگ نویس و گرفتن تعهد از کارگران ستاره خلیج فارس مبنی بر« پس از ششماه کار حقوق شان توسط کارفرما در صورت گرفتن صورت وضعیت پرداخت خواهد شد» وآخرین تازیانه بسته شدن کارخانه ارج که افتخار همه ایرانیان بخصوص کارگران زحمتکش آن بود.
هیات اعزامی به سازمان جهانی کار به ویژه وزیرکار آیا خواهند گفت که شلاق صندوق بین اللملی پول چگونه بر پشت کارگران و تولید وارد می شود؟
آیا خواهند گفت که کارگران کمپرسور سازی تبریز دست گدایی به سوی کمیته امداد دراز کرده و خواستار « در صورت امکان حداقل جیره مناسب غذایی به کارگران این کارخانه اختصاص داده شود» شده اند؟
دستورات صندوق بین لمللی پول جز شلاق و گدایی نتیجه ای برای کارگران و کشور ایران ندارد.
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ضمن هشدار در مورد سلامتی جعفرعظیم زاده اعلام می کند روند کارگر ستیزی و نابودی تولید، جز ضربه پذیرتر کردن هرچه بیشتر امنیت ملی و فروپاشی کشور نتیجه دیگری ندارد.
این کارگران نیستند که امنیت ملی را خدشه دار می کنند بلکه سیاست های ضدکارگری و ایران برباده هستند که منافع ملی و امنیت ملی را با خطر مواجه می کنند و حاملان این تفکر باید به جای فعالین کارگری به دلیل نقض امنیت ملی زندانی و محاکمه بشوند.
برادران و خواهران زحمتکش
با پیوستن به سندیکاهای کارگری بر علیه بیکاری، شلاق، دستمزد کم ، و سیاست های خانمان برانداز صندوق بین المللی پول متحد شویم.
سندیکای کارگران فلزکار مکانیک
1395/3/23