مطلب را از اینجا شروع می کنم که چه عواملی باعث شد که بازنشستگان تامین اجتماعی به این درماندگی کشیده شوند؟؟ و فریاد حق طلبی شأن در خیابان ها بلند شود؟؟ چرا کانون بازنشستگان تهران که عنوان نمایندگی بازنشستگان تهرانی را یدک می کشد به دنبال اجرای حقوق از دست رفته بازنشستگان نیست؟؟ مگر خواست معیشت و درمان مناسب و قانونی بر طبق مواد ۹۶ و ۱۱۱ و ۵۴ و اصل ۲۹ قانون اساسی امری خلاف عرف و قانون است که هیات مدیره های کانون به جای تلاش برای این موضوعات به خرید و فروش زمین مشغول شده اند؟؟

طی دو سال اخیر بلاهایی که با اهمال کاری هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران و کانون عالی بر سر بازنشستگان آمده است را فهرست وار چنین است:
۱- سرپرستی بانک رفاه کارگران و جدا کردن ۳۳ درصد از مالکیت آن توسط دولت و برداشت سود حاصله از آن
۲- چرا نهادهای غیر مرتبط با تامین اجتماعی باید بدهی شان را از صندوق بازنشستگان برداشت کنند مانند پرداخت پول به سر مربی تیم فوتبال
۳- چرا بدهی های دولت به تامین اجتماعی را پیگیری و دریافت نمی کنند و فقط ورد زبانشان است که «نمی شود»
۴- چرا مدیریت کانون عالی و کانون بازنشستگان تهران و سایر کانون ها به صورت سلطنتی اداره می شود
۵- چرا کانون ها و کانون عالی تراز مالی خود را بطور شفاف در معرض دید عموم نمی گذارند
۶- چرا تامین اجتماعی «زن بابایی» به نام بیمه تکمیلی را به بازنشستگان تحمیل نموده است
۷- تصمیم گیرندگان همسان سازی حقوق، چرا عرف و قانون را دور می زنند و گرسنگی و بی دارویی را به بازنشستگان آوار کرده اند
بازنشستگان اگر طی ۳۰ سال پرداخت بیمه، طلا و یا سکه خریده بودند امروز هر کدام بیش از ۱۴۰ سکه بهار تمام آزادی سرمایه داشتند و با فروش ماهیانه آن می توانستند حداقل بیش از ۱۴ سال زندگی راحتی را از سر بگذرانند.

علیرضا قربانی از بازنشستگان متحد تهرانی