به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، رییس انجمن تولید کنندگان فولاد می گوید:«ایران در جایگاه دهم تولیدکنندگان فولاد جهان قرار دارد» از سوی دیگر تولید و فروش فقط 30 هزار تن ریل ملی درجه یک ذوب آهن بخشی از این جایگاه است.

ذوب آهن که متعلق به زحمتکشان است و به دلیل بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی واگذار شده است. اما جالب اینجاست که سودهای افسانه ای این کارخانه و شرکت های تابعه اش معلوم نیست به کجا می رود. بی تردید به جیب زحمتکشان ایران و کارگران ذوب آهنی نرفته است.

بسیاری از این گونه کارخانه ها و هلدینگ های معتبر و بزرگ که با اندوخته های زحمتکشان خریداری شده اند متاسفانه با مدیریتی که از سوی بیمه شده ها انتخاب نگردیده اند و مدیریت در دست مافیاست به هیچ وجه در مورد مسایل مالی شفاف سازی نمی کنند تا معلوم گردد هزینه ها، حقوق مدیران، وام های بازگشت ناپذیر چه میزان می باشد. ذوب آهن و هلدینگ های فولادی و غیره درآمدهای افسانه ای دارند اما این درآمدها به هیچ وجه به صندوق بازنشستگی فولاد کمک نکرده و بازنشستگان این صندوق که مورد هجوم مدیران نالایق دولتی قرار گرفته اند و اندوخته هایشان توسط این احمق ها به یغما رفته و با فقر و درمان نامناسب زندگی کرده و سر پیری حقوقی در خور انسانی و تلاش شان دریافت نمی کنند.

واقعن درآمدهای ذوب آهن و هلدینگ هایش به جیب چه کسانی می رود؟

تحریریه پیام سندیکا