به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، با آمدن دولت جدید ترفندهای کهنه و جدیدی برای محدود کردن دستاوردهای زحمتکشان تدارک دیده می شود. این انجام شدنی نیست مگر با به کار گرفتن عناصری که به طبقه خود پشت می کنند. از جمله فرستادن نماینده ای به جای میرغفاری به شورای عالی دستمزد که با پیشنهاد افزایش مسخره 35 درصد حق مسکن فکر می کند پهلوانی کرده است. اینها همان موریانه هایی هستند که به جان دستاوردهای زحمتکشان افتاده اند تا از این دستاوردها هیچ نماند.

از طرفی می بینیم که کارفرمایان بازهم با طرح ضد کارگری مزد منطقه ای و برای گرسنگی دادن به کارگران شهرستانی در شورای عالی دستمزد به میدان آمده اند. از سوی دیگر مدیران نئولیبرال که به دنبال قانون زادیی از روابط کار هستند و به فکر جیب کارفرمایان هستند تحت پوشش اصلاح قانون بیمه بیکاری هستند.

در اواخر آبان رییس اداره بیمه بیکاری سازمان تامین اجتماعی گفت:«تعداد مقرری بگیران بیمه بیکاری در شهریور امسال نسبت به سال گذشته کاهش چشمگیری یافت که با توانمندسازی و آموزش از تیرماه 1400 تاکنون از 270 هزار نفر به 140 هزار نفر رسیده است» آیا این آمار به معنای کاهش نرخ بیکاری است؟ و کارگران بیکار شاغل شده اند؟؟

آنچه در جامعه کارگری رواج بی سابقه دارد بیکاری است که هیچ جایی ثبت نمی شود از کارگران پروژه ای بیکار شده تا هزاران دستفروشی که هر روز در جامعه بیشتر می شوند. کاش این مدیران حلقه به گوش سرمایه داری نگاهی به افزایش تعداد رانندگان اسنپ و پیک های موتوری می انداختند تا از اینگونه فریب دادن ها خجالت بکشند.

در قانون ضد کارگری «اصلاح قانون بیمه بیکاری» کارگران ملزم شده اند بخشی از درآمد خود را به پرداخت بیمه بیکاری اختصاص دهند و یا دریافت مقرری بیمه بیکاری به 30 ماه برای متاهلین و 24 ماه برای مجردین کاهش یافته است و دوره دریافت مقرری بیکاری که جزو سوابق محسوب باید بشود به یک سال کاهش یافته است. این اصلاح قانون کار یعنی درآمدزایی از جیب کارگران و پوشش ناترازی صندوق و سومدیریت ها را کارگران باید ضررش را بدهند.

پوشش گسترده بیمه بیکاری حق همه کارگران است و باعث خواهد شد همه کارگران از امنیت روانی با ثبات تری برخوردار باشند و به دره فقر و گرسنگی و تباهی فرو نروند. کارشناسانی که اینگونه طرح های ضد کارگری را پیشنهاد می دهند جز به نابودی طبقه کارگر نمی اندیشند.

تحریریه پیام سندیکا