سازمان تاکسی رانی و شرکت تعاونی تاکسی داران دو نهادی هستند که با مشکلات رانندگان تاکسی در رابطه هستند. بعد از بستن اتحادیه تاکسی رانان که در زمان شاه به بهترین وجهی از خواسته های رانندگان حمایت کرده و در همین رابطه کوشش های فراوانی می کرد، در حال حاضر شرکت تعاونی رانندگان که قرار بود به سهامدارنش که رانندگان بودند خدمات بدهد به منبعی برای حیف و میل افراد خاصی تبدیل شده است.

هیات مدیره و بازرسان بصورت سازمان دهی شده از طرف افراد خاصی به شکل به ظاهر قانونی و با همدستی سرپرستان خطوط انتخاب می شوند. در حال حاضر رانندگان تاکسی ها به رانندگان تاکسی زرد، تاکسی های خطی، تاکسی های فرودگاه، تاکسی های سبز تقسیم شده اند که در زمان انتخابات بدون دعوت همگانی از این چهار بخش و بطور انفرادی انتخابات برگزار می شود. بر روی این باند که در تعاونی حکومت می کنند هیچگونه نظارتی نیست و بسیاری از اموال تعاونی فروخته شده و معلوم نیست به چه مصرفی رسیده است. حقوق های هیات مدیره تعاونی افسانه ای است. در حال حاضر 17 راننده فرودگاه را که اعترضاتی در مورد عملکرد هیات مدیره تعاونی داشته اند را به خطوط دیگر تبعید کرده اند.هیات مدیره تعاونی مبلغ حق بیمه رانندگان را سه ماهه 320 هزار تومان را یک جا دریافت می کند ولی به تامین اجتماعی ماه به ماه پرداخت می کند که با توجه به 15000 راننده این ماندن پول در نزد تعاونی سودش مبلغ هنگفتی می شود که معلوم نیست در کجا خرج می شود.