۵ آذر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است و در همه جهان زنان در این روز از محدودیت ها و خشونت هایی که جامعه به آنان روا می دارد پرده برداشته و برای توقف آن سازماندهی و برنامه ریزی می کنند.
در کشور ما نیز با روند اقتصادی که مافیا با سیاست های نئولیبرالیسم بر جامعه تحمیل کرده و هر روز با وضع قانونی حقوق اجتماعی، سیاسی، فرهنگی زنان را با چالش جدیدی روبرو می کنند.
تحقیر، توهین در محل کار و خانه و اجتماع، وضع قوانین غیر انسانی علیه زنان، سخت گیری های قومی و قبیله‌ای، کشتن زنان و دختران، بخشی از فشارهای پیدا و پنهان به نیمی از جامعه است.
برای مثال بیش از ۳ میلیون و ۶۰ هزار سرپرست خانوار در ایران وجود دارد که در بهترین حالت از ماهی ۱۰۰ هزار تومان تا ماهی ۲ میلیون تومان کمک معیشتی اجتماعی می گیرند آن هم برای یک خانواده ۵ نفره. در این مبلغ دو میلیونی هرگونه توهین و تحقیر که فکر می کنید وجود دارد. با این دومیلیون زنان آنچنان تحقیر می شوند که دیگر نمی توانند به فکر حقوق اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتا فردی خود باشند و مبارزه برای احقاق حق در میان زنان فقیر که بیشترین تعداد را در جامعه دارند، متوقف می شود. زنان طبقه متوسط که درگیر مسایل معیشتی و به دنبال دستیابی به حقوق اجتماعی شان هستند، از همراهی بخش بزرگی از زنان محروم مانده، و مجبورند به تنهایی مبارزه را به پیش ببرند هر چند که جنبش دانشجویی در مقاطع حساس پشتیبان جنبش زنان است. حاکمان برای این زنان مبارز مجازاتی جز زندان و مرگ را رقم نمی زنند. کافی است سری به زندانها بزنیم و به لیست این دادخواهان نظری بیفکنیم. در این بین تجاوزهای جنسی محارم، قدرتمندان، مافیا، اوباش و حتا مدیران شرکت ها و ادارات به زنان همیشه پنهان مانده و رسانه ای و مطرح نمی گردد مگر اینکه کشته شوند.
مرگ دلخراش مهسا امینی، دختر ایران، توانست هم افکار عمومی و هم بخش بزرگی از مردم از هر طبقه و قشری را متحد و علیه ظلم به میدان مبارزه بکشاند. تا زمانی که سیستم اقتصادی سرمایه‌داری مافیایی در کشورمان حذف نشود هیچ اقدام مثبتی در پهنه اجتماع، سیاست، فرهنگ و اخلاق جامعه پدیدار نخواهد شد. زمانی که مردان دادخواه همچون زنان در بند جامعه عقب مانده هستند خشونت علیه زنان را پایانی نیست. خشونت علیه زنان هنگامی به پایان خواهد رسید که مردان و زنان همگام با هم علیه این نظم غیر انسانی سرمایه داری متحد شوند.
جهانی دیگر ممکن است، جهانی عاری از سیستم سرمایه داری که موجب خشونت است.
سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران
۴ آذر ماه ۱۴۰۳