با ریزش مواد مذاب بر سر ۹ کارگر کارخانه فولاد زرند، قتل کارگران به دست کارفرمایان بعد از حادثه معدن طبس صورت عادی به خود گرفته است و بازرسی وزارت صنعت و معدن و بازرسی وزارت کار نظاره گر این حوادث و قتل عام کارگران هستند.
وجود سیاست های ضد کارگری و منفعل کردن عامدانه بخش های بازرسی و محکوم نشدن کارفرمایانی که این حوادث را به دلیل سودجویی رقم زده اند، دست کارفرمایان را برای زیر پا گذاشتن قوانین و قتل کارگران باز گذاشته است.
دستمزد تنها مبلغی که هر ماهه به کارگر داده می شود نیست. بیمه، کفش و لباس کار، غذا و میان وعده های غذایی، شیر، عینک، ماسک و بی تردید ایمنی جزو دستمزد کارگران است و باید به شدت هم از طرف کارفرما رعایت و هم از طرف کارگر خواسته شود.

حادثه روز جمعه کارخانه زرند اولین و آخرین حادثه در این کارخانه و دیگر صنایع نخواهد بود. سه سال پیش در ۱۶ خرداد ۱۴۰۰ در همین مجموعه فولاد زرند آتش سوزی رخ داد که اگر همان زمان کارفرما مجازات می شد و بازرسی های ایمنی شدت می گرفت یک سال پیش در مجتمع فولاد اسفراین ۸ مجروح به جای نمی گذاشت.
کارگران در این واحد‌های تولیدی هیچگاه دست از مبارزه برای بهبود وضعیت کاری شان نکشیده اند. کارخانه فولاد زرند بارها شاهد اعتراض و اعتصاب کارگران بوده و آخرین مورد آن هم در ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ بود که متاسفانه با زورگویی کارفرما به نتیجه نرسید. این در حالی است که این کارخانه از شرکت های سودده بوده که برای سودجویی بیشتر استانداردهای ایمنی در آن جدی گرفته نمی شود. هیات دولتی که اتاق بازرگانی در این خصوص به آن مشاوره می دهد و مصوب می کند اسناد صلاحیت دار ایمنی الزام آور در اسناد مناقصه نیست، یعنی به کارفرما این حق را می دهد که دست به کشتار کارگران بزند.

سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران ضمن ادای احترام به همه کارگرانی که به دلیل سودجویی کارفرمایان در حوادث کاری مجروح و یا جان باختند، اعلام می کند حوادث کار قتل عامدانه و آگاهانه کارگران است و در مقابل آن کوتاه نخواهیم آمد.

سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران
۱۹ آبان ۱۴۰۳