چندی است با بحرانی تر شدن فضای سیاسی کشور، موضوع نه به جنگ افروزی و محکوم نمودن حمله به کشورمان، منجر به بحث هایی در میان بازنشستگان فعال گردیده است. دوستانی عنوان می کنند این شعار سیاسی است و ربطی به مسایل صنفی ندارد و بهتر است کار صنفی را با کار سیاسی مخلوط نکنیم.
تعریف از کار صنفی فقط افزایش دستمزد، مستمری، بهبود درمان، اعتصاب و اعتراض و جمع شدن در خیابان، خلاصه نمی شود. بلکه هر موضوعی که در زندگی زحمتکشان اثر گذار است چه منفی و چه مثبت به آنان ربط دارد و موضعگیری زحمتکشان را می طلبد. آیا جنگ و صلح در زندگی زحمتکشان اثر منفی و مثبت ندارد؟ و نباید آن را سر لوحه کار مطالباتی قرار داد؟؟
با حمله به ایران بی تردید زندگی فرزندانمان و همه ما تحت تاثیر قماری که محافل سرمایه داری جهانی برای آن کیسه ها دوخته اند، به خطر خواهد افتاد و بسیاری جانشان را از دست خواهند داد. ویران شدن زیر ساخت های دارویی، نیروگاهی، پالایشگاهی در زندگی همه ما تاثیر گذار خواهد بود. برای مثال در آن شرایط داروهای که زحمتکشان مصرف می کنند توسط دلالان به پستوها خواهد رفت و زندگی بسیاری از جمله بازنشستگان و زندگی بیماران خاص به مخاطره خواهد افتاد. ما که امروز به دنبال بهبود وضعیت درمانی خود هستیم باید چند قدم عقب نشینی کنیم. آیا باز هم جنگ و یا صلح نباید مورد توجه بازنشستگان مطالبه گر باشد؟ به تاریخ رجوع کنیم و از آن بیاموزیم.
از سال ۱۳۲۰ و با حضور شورای متحده مرکزی زحمتکشان، کارگران در مسایلی که به زندگی آنان مربوط بود دخالت کردند، از مبارزه با استعمار انگلیس در صنایع نفت، مبارزه با مالکان و خان های انسان نما، تا حضور در ملی کردن صنعت نفت. سال ۱۳۲۵ در جشن روز کارگر در آبادان یکی از زنان سخنران عضو شورای متحده آبادان خواستار ملی شدن صنعت نفت شد.( منبع: ایران بین دو انقلاب نوشته آبراهامیان) روز ۳۰ تیر حضور کارگران برای به زیر کشیدن قوام السطنه و روی کار آوردن دکتر مصدق برای نخست وزیری. تظاهرات سندیکاهای کارگری در مخالفت با ورود هریمن آمریکایی به ایران. اما از همه جالب تر موضعگیری سندیکای کارگران کفاش در مخالفت با جدایی بحرین از ایران با فشار انگلیس بود که طی بیانیه ای این عمل رژیم شاهنشاهی محکوم شد.(گفتگو با جواد مهران گهر عضو هیات مدیره سندیکای کارگران کفاش تهران) از بستن شیرهای نفت توسط سندیکای کارگران شرکت نفت در سال ۵۷ و سقوط رژیم پهلوی که همه در جریان هستند اشاره ای نمی کنم.
دوستان بازنشسته، یک سندیکالیست واقعی و یک مطالبه گر کف خیابان فقط به دنبال بهبود مسایل حقوقی نیست بلکه هر امری که با زندگی و مرگ ما و خانواده هایمان در ارتباط باشد باید موضعگیری کند و مبارزه برای صلح و محکوم کردن حمله نظامی به ایران در کنار دیگر خواسته های معیشتی و درمانی و کوتاه کردن دست مافیا از صندوق های بازنشستگی باید برایمان مهم باشد.
نه به جنگ افروزی، زنده باد صلح
حمله نظامی به ایران محکوم است
مازیار گیلانی نژاد