به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در هفتمین روز از مهر ۱۴۰۳ با فراخوان قبلی ۵۰۰ بازنشسته لشگری و کشوری و تامین اجتماعی از سراسر کشور به مقابل دفتر رییس جمهور در خیابان پاستور آمدند تا خواسته های خود را بیان کرده تا پاسخی در خور بشنوند. این تجمع که در زیر باران شدید پاییزی تهران برگزار شد با اعلام یکی از اعضای سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران برای یک دقیقه سکوت برای جان باختگان کارگر معدن طبس آغاز شد. با تمامی ناهماهنگی ها، شعارهای بازنشستگان عمدتن حول محور مسایل معیشتی، درمانی و به ویژه همسان سازی دور می زد. در نهایت ۵ نفر، ۴ تن از بازنشستگان لشگری و ۱ تن کشوری برای مذاکره و ارایه خواسته ها به نهاد ریاست جمهوری رفتند که متاسفانه آقای امینی از بازنشستگان کشوری مدتی بازداشت شد که با پایداری بازنشستگان آزاد گردید.

شعارهای بازنشستگان:«فریاد فریاد/ از این همه بیداد-یه اختلاس کم بشه/ مشکل ما حل میشه-گرانی تورم مال ماست/ انگل زاده امریکاس-کشور پر درآمد/ چه بر سر تو آمد-بیمه های تکمیلی/ دزد سر گردنه». بنر نوشته:« ما برای عدالت اجتماعی اجتماعی انقلاب کردیم نه غارت ملی» و دست نوشته های از سوی بازنشستگان فلزکار در میان بازنشستگان توزیع شد و بنرهایی که حاوی خواسته های بازنشستگان تامین اجتماعی بود دست به دست می شد. مقرر شد تا ۸ آبان به نمایندگان پاسخ داده شود. آنچه مشهود بود متاسفانه از میان خیل بازنشستگان تامین اجتماعی نماینده ای برای ارایه خواسته ها جهت مذاکره تعیین نشد که این به اتحاد بازنشستگان ضربه خواهد زد.