به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در طی دو ماه اخیر اعتراضاتی در کارخانه واگن پارس اراک، لاستیک بارز، اعتراض پرستاران شکل گرفت که اصلی ترین خواسته ها به حاشیه رانده شد و موضوعات فرعی به جای آن نشست.
در اعتراضات کارگران واگن پارس اراک حذف مدیرعامل به عنوان مشکل اصلی کارخانه و کارگران عنوان شد اما در نهایت این موضوع به کناری نهاده و طبق اعلام خبرگزاری ایلنا موارد: افزایش مزایای مزدی آن هم در صورت افزایش تولید، قراردادهای ۳ ماهه، پرداخت حقوق مرداد ماه بطور کامل و عدم برخورد قضایی با کارگران، جایگزین شد. یعنی وعده هایی روی هوا و مسکوت ماندن عدم مدیریت و عقب نیفتادن حقوق ها از سوی نمایندگان. عدم برخورد قضایی با کارگران آیا در قدرت مدیریت است که در توافقات گنجانده شده است؟؟
اعتراضات پرستاران نیز با پا در میانی خانه پرستار فعلن مسکوت مانده و این تشکل به دنبال ساکت کردن پرستاران با وعده هایی بی محتوا و بدون پشتوانه است.

کارگران لاستیک بارز کرمان نیز با تهدید و فشار بدون هیچ دستاوردی به سرکار بازگشتند که بی تردید وضعشان از قبل هم بدتر خواهد شد.
در خبرها بود که ۹ کارگر اخراجی فولاد خوزستان از ۲۵ کارگر به کار بازگشتند. در حالی که قرار بود همه کارگران اخراجی همه با هم به کارخانه بازگردند. اینکه چرا فقط این ۹ نفر و در چه فرآیندی به کار بازگشتند هیچ اطلاعاتی داده نشده است.
نبود یک تشکل‌ استخوان دار و امتحان پس داده کارگری، ضعف اساسی همه این اعتراضات است. در نبود این تشکل نمایندگانی که انتخاب می شوند چون در این خصوص آموزش کافی ندیده و از پشتوانه یک تشکل منسجم نیز برخوردار نیستند، با فرسایشی شدن اعتراضات از سوی کارفرما به تدریج مسایل اساسی را به کناری گذاشته و به مسایل فرعی که بیشتر وعده است، مذاکره و به توافق می رسند.
در مورد مشخص اعتراضات فولاد خوزستان نمایندگان از خواسته های کارگران عدول کرده و مسایل اساسی را از جمله حمایت از قراردادی شدن همکاران اکسین را به کناری گذاشته و بازگشت به کار کارگران اخراجی را از لیست توافقات خارج کردند و چون برآمده از یک تشکل منسجم چون سندیکا نیستند لذا به کسی پاسخگو نمی باشند که چرا موضوعات اصلی از مذاکرات خارج شد؟ و گاهی هم کارفرما با دادن امتیازاتی به نمایندگان، نمایندگان کارگران را وادار به آمدن به سرکار می کنند.
این نمایندگان نه بر آمده از یک فرآیندی که نشان دهند چقدر لیاقت و مهارت در چانه زنی و به ویژه ایستادگی روی اصول را دارند و چون پاسخگویی هم وجود ندارد، دچار لغزش شده و با کمترین فشار توافق تحمیل شده از سوی کارفرما را می پذیرند.
در سندیکاهای کارگری نمایندگان برآمده از یک مبارزه و با نشان دادن لیاقت خود برای نمایندگی انتخاب می شوند و باید با برنامه ای که خردجمعی به آنان می دهند مذاکرات را پیش ببرند و حتا مشاورین آگاهی را با خود در مذاکرات همراه می کنند تا لغزش ها کاهش یابد و از چارچوب تعیین شده حق ندارند خارج شوند و اگر مورد تهدید قرار می گیرند و یا توان مذاکرات را ندارند استعفا می دهند تا نماینده دیگری جایگزین شود. نمایندگان باید پاسخگوی عملکرد خود به هیات مدیره و هم به کارگران باشند در غیر این صورت آبرو و شرف کارگری خود را به مخاطره انداخته اند و مورد انتقادهای بی امان سندیکالیست ها قرار می گیرند. موضوعات و شاخصه های که در این گونه نمایندگان نیست.در نبود یک تشکل منسجم و قانونمند کارگری، نمایندگان وادار به سازش می شوند.

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران