تیرماه امسال مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی با تاخیر چند روزه پرداخت شد. چرا که باز هم باید بخش دیگری از کارخانه های متعلق به بازنشستگان را به مافیا بفروشند تا برای پرداخت حقوق پول داشته باشند.
متاسفانه هیچکدام از فعالین بازنشستگی کف خیابان به این موضوع توجه نکردند. به عنوان مثال در تهران و در چند قدمی تجمع کنندگان که بیشترشان با تاخیر حقوق روبرو بودند به هر چیزی پرداختند جز تاخیر در پرداخت مستمری ها. به ویژه اینکه آنان می توانستند به تامین اجتماعی که در چند قدمی تجمع قرار داشت سر زده و یقه مسوولین را به خاطر این عقب افتادگی بگیرند و یا به کانون عالی رفته پیگیر این موضوع شوند اما چنین نکردند؟ چرا؟
آیا عدم تاخیر در پرداخت حقوق ها جزو خواسته های این تجمع کنندگان نیست؟ شوربختانه آنچه مورد توجه فعالین بازنشستگی نیست موضوع فروش اموال و دارایی های شستا و تامین اجتماعی است. برای پرداخت حقوق ها پتروشیمی شازند اراک چند ماه پیش فروخته شد و برای تامین اعتبار همسان سازی بازنشستگان تامین اجتماعی آلومینیوم جنوب به حراج گذاشته شد. اما تجمع کنندگان علیه دست اندازی ها و فروش بی وقفه اموال خود واکنشی نشان نمی دهند.

سیاست های نئولیبرالیستی مخالف ارایه خدمات اجتماعی به ویژه وجود سازمان تامین اجتماعی است و در برنامه توسعه هفتم که باز هم مورد توجه فعالین بازنشستگی واقع نشده، به دنبال فروش اموال زحمتکشان و سازمان تامین اجتماعی هستند تا بدین وسیله پس از چند سال که اموال و اندوخته های زحمتکشان به حراج گذاشته شد و پولی برای پرداخت مستمری ها و همسان سازی باقی نماند، بازنشستگان را به کمیته امداد و یا بهزیستی معرفی کنند. به همین خاطر در برنامه توسعه هفتم از مهرماه کلیه حق بیمه‌های واریزی به جای رفتن در صندوق تامین اجتماعی به اداره مالیات ریخته خواهد شد. این در حالی است که در چند روزه اخیر ۷۰ درصد از بدهی دولت به تامین اجتماعی را متولیان امر منکر شده اند.

امیدواریم در یکشنبه های اعتراض تجمع کنندگان به این مهم بپردازند و از نابود کردن تامین اجتماعی با اعتراضات گسترده جلوگیری كنند.