کارگران نفت و گاز و پتروشیمی چرا اعتراض دارند؟
کد خبر : ۱۴۹۳۲۷۴
برای کار یکسان باید حقوق یکسان گرفت اما در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی بین حقوق و مزایای کارگر رسمی و غیر رسمی فاصله‌ی بسیاری وجود دارد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران نفت و گاز و پتروشیمی طی ماه‌های اخیر تجمعاتِ زیادی داشته‌اند. از جمله می‌توان به تجمع کارگران شرکت فرآب در پتروشیمی اصفهان، کارگران پیمانکاری پتروشیمی شرکت ارغوان‌گستر ایلام، کارگران پتروشیمی دماوند، کارگران نفت و گاز گچساران، کارگران پروژه‌ای سایتهای 1 و 2 و 3 پتروپالایش، کارگران شرکتهای پایندان، اکسیر صنعت و IPMI در فاز ۱۴ کنگان، کارگران پیمانکاری شرکت کیان‌سازه، کارگران پیمانکاری پارس جنوبی و برخی دیگر از کارگران نفت و گاز و پتروشیمی اشاره کرد. اما عمده‌ترین دلیلِ اعتراضِ آنها چیست؟
مازیار گیلانی‌نژاد، فعال کارگری، در پاسخ به این سوال می‌گوید: دستمزد، قرارداد و بیمه و ایمنی، مشکلات اساسی و مشترک تمام کارگرانِ غیررسمیِ این حوزه هستند. این مشکلات برای کارگران قرارداد موقت مستقیم، کارگران پیمانکاریِ کارهای ماهیت دائم و کارگران پیمانکاریِ پروژه‌ای مشترک است که البته کارگران پروژه‌ای پیمانکاری وضعیتِ بدتری نسبت به دیگر کارگران دارند. در رابطه با دستمزد، یکی از مهم‌ترین مطالبات اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل است. طبق قانون، دستمزد کارگران در کارگاه‌های بالای 50 نفر باید مطابق با طرح طبقه‌بندی مشاغل تعیین شود و طرحِ اجرا شده نیز باید همان طرحِ شرکت مادر باشد. یکی از دلایلِ اعتراض کارگران ارکان ثالث، حجمی و قرارداد موقت در شرکتهای نفت و گاز و پتروشیمی عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل است.
گیلانی‌نژاد بیان کرد: مسئله‌ی دیگر رد شدنِ عنوان نادرست شغلی در بیمه است. پیمانکاران برای خیلی از کارگران عنوان کارگر ساده رد می‌کنند. طرح طبقه‌بندی مشاغل اجرا نمی‌شود و رتبه و گروهی برای کارگران تعیین نشده است. در این صورت پیمانکار هیچ الزامی برای رد کردن عنوان درست شغلی نمی‌بیند و کارگرِ متخصص را به عنوان کارگر ساده معرفی می‌کند و بیمه او را هم حداقلی رد می‌کند. این موضوع هم برای کارگر در دوران بازنشستگی مشکل ایجاد می‌کند و هم برای سازمان تأمین اجتماعی؛ در واقع رد شدنِ عنوان ساده شغلی سبب می‌شود فرد با عنوان کارگر ساده بازنشست شود و مستمریِ ناچیزی دریافت کند. از طرفی، پولی که باید به حساب صندوق تأمین اجتماعی واریز شود و برای کارگران و بازنشستگان خرج شود، به جیبِ پیمانکار می‌رود.
این فعال کارگری وضعیتِ کارگرانِ پروژه‌ای را بسیار بد عنوان کرد و گفت: تعداد این کارگران در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی بسیار زیاد است و نظارتی هم بر عملکرد پیمانکاران در قبال این کارگران وجود ندارد. این کارگران بیشترین کار را می‌کنند و کمترین حقوق را می‌گیرند و متاسفانه حتی خیلی اوقات همین کمترین حقوق را با تاخیر بسیارِ چند ماهه دریافت می‌کنند و تاسف‌بارتر آنکه گاهی با رفتنِ پیمانکار، همین حقوقِ کم را هم نمی‌گیرند و راهی هم برای اعتراض ندارند. یکی از مسائلی که کارگران پیمانکاری امسال با آن مواجه هستند، عدمِ افزایش حقوق مطابق با مصوبات حقوقیِ وزارت کار است. شرکتهای مختلفی امسال حقوق نیروهای خود را افزایش نداده‌اند و این موضوع باعث اعتراض کارگران شد.
وی بیان کرد: حقوق را افزایش نمی‌دهند، قانون را رعایت نمی‌کنند، دستمزد کارگر را یا دیر می‌دهند و یا اصلا پرداخت نمی‌کنند، خیلی اوقات مزایا و سنوات و عیدی کارگر را پرداخت نمی‌کنند، و در مقابلِ این بی‌قانونی کسی پاسخگو نیست. نه در زمانِ انتخاب پیمانکار و نه در طول انجام پروژه، نظارتی نمی‌شود و پیمانکاران برای بهره‌کشی از کارگران به حال خود رها شده‌اند.
گیلانی‌نژاد به وضعیتِ بد ایمنی کارگاه‌ها اشاره کرد و گفت: سودجوییِ بیش از حد پیمانکاران و عدم رعایت ایمنی، و عدم نظارت بر عملکرد کارفرمایان، سبب کاهش ایمنی شغلی شده و متاسفانه کارگران در نبودِ ایمنی جانشان به خطر می‌افتد. در صورتی که هم مسئولان ایمنی، هم بازرسان وزارت کار و هم بازرسی شرکت نفت باید پیمانکاران را برای رعایت ایمنی و بهداشت تحتِ نظر قرار دهند و در این کار به هیچ وجه کوتاهی نکنند. پیمانکاران به فکر سود خود هستند، آنها حتی از مبلغی که بابتِ غذا به حسابشان ریخته شده هم نمی‌گذرند و با تهیه‌ی غذای کم کیفیت، بخشِ زیادی از پول را در جیب خود می‌گذارند.
وی در رابطه با وضعیتِ بد سرویس‌دهی به کارگران غیر رسمی گفت: در گرمای هوای مناطق جنوب، گاهی سرویس‌ها کولر ندارند، خوابگاه‌ها وضعیتِ به شدت بدی دارند و پر از حشره هستند. حمام ندارند و حتی گاهی دستشوییِ خوابگاه‌ها در ندارند! ما بارها گفته‌ایم و باز هم می‌گوییم که شرکت نفت هیچ تعهدی در قبال کارگر پیمانکاری برعهده نگرفته و این کارگران را رها کرده است. کارگران هم نمی‌توانند شکایت کنند. کارگری که در بیابان کار می‌کند به چه کسی شکایت کند؟ وقتی پیمانکارِ دست سوم آمده و هر کاری می خواهد می‌کند، کارگر به چه کسی شکایت کند؟ شکایت هم کند، بلک لیست می‌شود و باید این شغل را ببوسد و کنار بگذارد!
گیلانی‌نژاد همچنین به تفاوت حقوق بین کارگران رسمی و غیررسمی اشاره کرد و گفت: برای کار یکسان باید حقوق یکسان گرفت اما در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی بین حقوق و مزایای کارگر رسمی و غیر رسمی فاصله‌ی بسیاری وجود دارد. چرا یک کارگر باید زیر کولر کار کند و در خوابگاه تمیز استراحت کند و سیستم اقماری دو دو در موردش اجرا شود و پول خوبی هم بگیرد، اما کارگر دیگر با وجود کار طولانی مدتیِ 12 ساعته در بدترین شرایط، و زندگی در خوابگاه‌های کثیف، حقوق ناچیزی بگیرد؟ این کارگر برای مدتِ کوتاه چند روزه‌ای که به مرخصی می‌رود زمان بسیاری در راه است و بعد معلوم نیست این کارگر با خستگیِ مدتها کارِ مداوم و مسیری که طی کرده، چگونه می‌تواند کنار خانواده خود باشد، در حالیکه گاهی حتی پولِ کارش را هم به او نمی‌دهند. مشخص است در چنین شرایطی وضعیت اعتیاد و افسردگی در بین کارگران افزایش پیدا می کند. یکی از خواسته‌های همه کارگران این است که همان حقوق و مزایایی که برای کارگران رسمی پرداخت می‌شود به کارگران پیمانکاری هم پرداخت شود. طبق قانون برای کار یکسان باید مزدی یکسان دریافت کرد. فاصله‌ی حقوق و مزایای کارگر رسمی با پیمانکاری بسیار زیاد است. به‌طوریکه کارگران پیمانکاری حتی گاهی مجبورند هزینه پتو و بالشت و کفش کار را از جیبِ خود بپردازند! چرا باید تا این حد بین کارگران فرق باشد؟