بعد از تحمیل افزایش مستمری حقیرانه ٣٥ درصدی به حداقل بگیران و اجحاف به دیگر مستمری بگیران با افزایش ٢٢ درصدی، اعضای کانون عالی با گذاشتن جلسات مختلف تلاش دارند اهمال کاری خود را به نوعی ماست مالی کنند. در این روزها سخنرانی های آقایان بیات، اسدی، دهقان کیا در گروههای مجازی بازنشستگان بطور وفور پخش می شود تا شاید کمی از فشار اعتراضات به اهمال کاران را کم کند. بازنشستگان بارها با این پاسخ اهمال کاران کانون عالی روبرو شده اند که:«کاری بیش از این از دستمان بر نمی آید و زورمان به دولت نمی رسد». آیا واقعیت چنین است؟؟ هر چند که بارها بازنشستگان مطالبه گر به افرادی چون دهقان کیا، اسدی، عیوضی و بیات گفته اند:«اگر واقعن دلسوز بازنشستگان هستید بیایید کنار دیگران تلاش کنند و حق بازنشستگان را بگیرند» اما واقعیت تلخ این است که این رانت خواران و زد و بند چی ها به صندلی های خود چسبیده اند و فقط مرگ آنان را از این صندلی ها جدا خواهد کرد.

آقای اسدی می گوید:«من به حقوق و درامد کانون عالی احتیاجی ندارم» ایشان درست می گویند کارخانه های جورواجور ایشان بیش از درآمد کانون عالی برایش درآمد دارد اما آنچه او را به این صندلی چسبانده است رانتی و زدوبندی است که می تواند برای رشد کارخانه هایش از آن استفاده کند.

آقای دهقان کیا می گوید:«حقوق من مانند مستمری شماست» اما از دادن گزارش مالی به بازنشستگان تهرانی خودداری می کند تا معلوم نشود درآمد این افراد از بیمه تکمیلی، حق جلسات، خرید زمین در سلمان شهر، خانه های متعلق به کانون چقدر است. آقای عیوضی همکار دهقان کیا می گوید:«دادن گزارش مالی محرمانه است و نمی توان به بازنشستگان داد»

بازنشستگان می گویند چرا مقدار ثروت آقایان بیات، اسدی، دهقان کیا، عیوضی شفاف سازی نمی شود تا طبق قانون از کجا آورده ای معلوم گردد این آقایان قبل از تصدی این سمت ها چقدر ثروت داشته اند؟