در شرایط سخت اقتصادی و گرانی های روزافزون و ورشکستگی اقتصاد صنعتی و مالی که با سیاست های ضد مردمی نئولیبرالیستی شکل گرفته، امپراتوری دروغ را به این نتیجه رسانده است که برای فرار از بحران های اجتماعی، سیاسی، مالی، فرهنگی دست به سختگیری های اجتماعی و اعدام های سیاسی بزند و با باز گذاشتن دست مافیای آقازاده ها برای چپاول ثروت ایران حمایت این قشر انگل را پشتوانه خود داشته باشد.

برجسته کردن موضوع حجاب، صدور احکام اعدام های هر روزه، محدود تر کردن فعالیت های سندیکایی کارگران با احضارهای مرتب و دادن پیامک های هشدار دهنده به کنشگران بازنشستگی نه تنها بازدارنده نبوده بلکه اعتراضات اجتماعی، صنفی و سیاسی را هر چه بیشتر نموده است.

راه انداختن جنگ های خیابانی با زنان، زیر تیغ اعدام نگه داشتن عباس دریس و سایر محکومان به اعدام، صدور حکم اعدام برای خواننده معترض توماج صالحی و در کنار اینها اعلام یکطرفه 35 درصد افزایش حداقل حقوق و به گرسنگی کشاندن ٨٠ درصد مردم ایران، سردوندان بازنشستگان و اعلام نکردن مقدار افزایش مستمری هایشان جنگی همه جانبه از سوی امپراتوری دروغ با جامعه است. جنگی که در آن هیچ ثمری جز افزایش تلفات انسانی برای این امپراتوری ندارد.

برخلاف انتظار امپراتوری دروغ با این سیاست ها جامعه نه بسوی گسست و انفعال بلکه به سوی جنبشی اتحاد آمیز پیش رفته و عناصر خاموش نیز به این جنبش پیوسته اند. کافی است به تجمعات هر روزه زحمتکشان در سراسر هفته نگاهی بیندازیم تا این جنبش متحد را مشاهده نماییم.

بی تردید باید صدای فرزندانمان باشیم!

منوچهر سراج، مهدی توکلی از سندیکای فلزکارمکانیک-رضا شهابی، داود رضوی، حسن سعیدی از سندیکای شرکت واحد-عباس دریس کارگر ماهشهری-توماج صالحی، خبرنگاران، وکلا، زنان و دختران جنبش مدنی، زندانیان سیاسی که در بند سانسور گرفتار آمده اند همه فرزندان مبارزی هستند که امپراتوری دروغ آنان را به بند کشیده است.

ما ضمن محکوم کردن این سیاست های دیوانه وار، حمایت خود را از فرزندان شجاع سرزمین مان که گرفتار بی عقلی حاکمان شده اند را ابراز می داریم و در کنار آنان و خانواده هایشان تا آزادی کامل همه آزادی خواهان کشور ایستاده ایم.

٧ اردیبهشت ١٤٠٣