اعتصاب کارگران زن نساجی شهر نیویورک در سال ١٨٥٧ که در اعتراض به شرایط کاری سخت و غیرانسانی با دستمزد کم آغاز شد در حقیقت نبرد مرگ و زندگی بود. نبرد برای روزهای نوین و حقوق انسانی. این نبرد در عرصه های صنفی، سیاسی، فرهنگی مبارزین بسیاری را در خود جای داده است. از کلارا زتکین که برای برابری حقوق زنان و مردان در آمریکا مبارزه می کرد تا صدیقه دولت آبادی که روزنامه «زبان زنان» را در سال ١٢٩٨ در اصفهان منتشر نمود و این کار بر متعصبان گران افتاد و خانه اش را سنگسار کردند، تا به امروز این نبرد سخت ادامه دارد. زنان ما در همه گره گاههای تاریخ کشورمان در صف نخست همدوش مردان برای حقوقی برابر، زندگی انسانی و کرامتی در خور شخصیت زنان مبارزه کرده اند. فراموش نمی کنیم مهری گیلک پور نماینده اتحادیه کارگران چیت ری را که اولین مهد کودک را در سال ١٣٢٩ برای زنان باردار و بچه دار کارخانه بنیان نهاد و برای این حرکت کارگری سالها در زندان محمدرضا شاه ماند اما این دستاورد برای همیشه در جامعه ایران ماندگار شد. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در یک هماهنگی قبلی بازنشستگان شهرهای شوش، شوشتر، کرمانشاه، اهواز، بابل، در مقابل ادارات کل تامین اجتماعی و در تهران در مقابل سازمان برنامه و بودجه تجمع کردند.

تجمعات در شهرهای مختلف در اعتراض به عیدی های حقیرانه، بیمه های تکمیلی غیر واقعی، مستمری های ناچیز، و خلف وعده های دولت و وزیرکار در خصوص عدم برگزاری جلسات شورای عالی دستمزد و اعتراض به مجلس در رابطه با گنجاندن ٧٠ هزار میلیارد تومان بدهی دولت در بودجه به جای ١٨٠ هزار میلیارد تومان، برگزار شد.

تجمع اعتراضی همزمان بازنشستگان متحد مستقل تامین اجتماعی تهران(بافنده سوزنی، فلزکارمکانیک، صنعت چاپ، شهاب خودرو، فیلکو) برای عدم دریافت حقوق شایسته و عیدی حقیرانه و عدم برگزاری جلسه شورای عالی کار و دیده نشدن بدهی های دولت به تامین اجتماعی که خواستار عدم واگذاری بانک رفاه که خصوصی و بین النسلی است و برای بازنشستگان و بیمه پردازان تامین اجتماعی میباشد، در مقابل سازمان برنامه و بودجه به عنوان اعتراض حضور پیدا کردند. …بیشتر

دو هفته ای است که مدارس دخترانه و به تازگی خوابگاهها و سلف سرویس دانشگاهها، جولانگاه افکار ضد انسانی قرار گرفته که فرزندان ما را مسموم می کنند. این افکار عقب افتاده مسموم زنان را در پستوی خانه و فقط برای لذت جویی می خواهد و هیچ شان انسانی برایشان قایل نیستند. با آنکه مسمومیت دختران در حال گسترش به سراسر ایران است، مسوولین ذیربط هنوز هیچ اقدام موثری برای جلوگیری از این روش کشتار در پیش نگرفته اند. افکار عمومی می پرسد اگر می دانید چه کسانی هستند چرا جلویشان را نمی گیرید و اگر نمی دانید چه کسانی هستند وای به حالتان. در هر دو صورت شما مقصرید.

در همبستگی با شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان و حمایت از جان فرزندانمان در کنار آموزگارانمان خواهیم ایستاد.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

١٣ اسفند ١٤٠١

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، شرکت تیام صنعت به پیمانکاری فرهاد کیانپور در پتروپالایش کنگان که در مجاورت کارخانه سیمان قرار دارد با سرپیچی از قوانین کمپین و کم دادن حقوق کارگران، با قلدری قوانین کمپین ٢٠/١٠ را زیر پا گذاشته است. این پیمانکار از هم اکنون به کارگرانش اعلام کرده است که تا عید بیشتر کار ندارد و به آنان عیدی هم نخواهد داد. این در حالی است که او در مورد حقوق مصوب کمپین بطور مثال به مونتاژکارانش به جای ٢٢ میلیون تومان ١٧ میلیون می دهد و حق بیمه را هم نه بر اساس دریافتی کارگر بلکه به مبلغ ٧ میلیون ٩٠٠ هزار تومان می پردازد. یعنی به جای ٥ میلیون و ١٠٠ هزار تومان حق بیمه مبلغ ٢ میلیون ٣٧٠ هزار تومان می پردازد و در همین یک قلم ٢ میلیون ٧٣٠ هزار تومان هم سر سازمان تامین اجتماعی کلاه می گذارد و هم سر کارگرش که در زمان بازنشستگی از مستمری کمتری برخوردار شود. زمانی به پدرسوخته بازی این افراد می توان پی برد که این مبلغ را ضربدر ٨٠٠ کارگر کرد و مبلغ نجومی که این کلاهبرداری انجام می شود پی برد. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، بعد از پولی شدن دارو در بیمارستان های ملکی تامین اجتماعی از جمله بیمارستان میلاد تهران و البرز کرج، شاهد دادن داروهایی با تاریخ انقضای کم به زحمتکشان هستیم. این داروها که کمتر از ٢ ماه تاریخ مصرف دارند در بیمارستان ها و درمانگاههای تامین اجتماعی به بیماران داده می شود. این داروهای خریداری شده به دلیل تاریخ انقضای کم با قیمت های نازل به تامین اجتماعی فروخته می شود.

از سوی دیگر در بیمارستان های ملکی تامین اجتماعی در قزوین شاهد پزشکان سوریه ای که در حال گذراندن طرح خود هستند می باشیم. این در حالی است که متخصصان و پزشکان مجرب نه تنها دیگر با تامین اجتماعی همکاری نمی کنند بلکه با بدقولی های پولی و ندادن حق ویزیت این پزشکان در دو سال اخیر شاهد مهاجرت تعداد کثیری از این پزشکان و پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس و یا اروپا و آمریکا هستیم.

نئولیبرالیسم یعنی پول ٣٠ سال درمانت را غارت می کنم و به جای درمان درست و حسابی با کم دادن دارو و یا داروهای تاریخ مصرف کم و پزشکان بی تجربه سلامتت را دچار مخاطره خواهم کرد.

ماهنامه نشریه پیام سندیکا، پیام آور سندیکاهای کارگری ایران شماره ١١٩/ سال یازدهم/ بهمن ۱۴۰۱ در ایران بصورت چاپی و الکترونیکی منتشر شد.
در این شماره می خوانید:

اطلاعیه های سندیکاهای کارگری ص١
گزارشات کارگری از واحدهای تولیدی سراسر کشور ص٣
کلاه گشاد بودجه بر سر کارگران! ص١۰
تحریم های کارگری موثر است! ص١٢
یکشنبه های اعتراض! ص١۴
نمایندگانی بی خبر از همه جا! ص١٦
تکلیف کارخانه های تسا چه خواهد شد؟ ص١٧
رنج‌های بازنشستگان ص١٨
کارگرانی که «ساده» باقی ماندند! ص٢٢
دستاوردهایی که از دست طبقه کارگر می رود! ص٢۴
وام یا رانت! ص٢٦
حذف یارانه دارو برای بازنشستگان ص٢٧
یادی از استوره مقاومت! ص٢٩
مافیای «گدایان تهران و توابع» ص٣٢
خانم زیلابی بزرگوار! خسته نباشید! ص٣٥
زنان موفق کشورمان را بشناسیم! ص٣٧
تلخ و شیرین های کازیم عاشقی ص۴۰
بحران آب در فیروزکوه ص۴۴
زندانی در برزیل! ص۴٧
سخنان خوزه موخیکا رییس جمهور فقیر ص۴٨
درسنامه ص٥۰
اهمیتِ تقویت جنبش کارگری و سندیکایی! ص٥١

برای خواندن نسخه پی دی اف اینجا را کلیک کنید
” هیئت تحریریه ” و ” روابط عمومی ” سندیکای کارگران فلزکارمکانیک

برای اطلاع از دیدگاههای ما می توانید به سایت دو زبانه سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران به آدرسsfelezkar.com و کانال رسمی سندیکا در تلگرام به آدرس #کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران مراجعه کنید.

به بهانه ی سومین نمایشگاه توانمندی ها و نیازمندی های مجتمع مس سرچشمه رفسنجان

در ماهی که گذشت، در پایان زمستان 1401، سومین نمایشگاه توانمندی های منطقه ای مجتمع مس سرچشمه برگزار شد. مبنای این نمایش، معرفی شرکت مس بود به عنوان حامیِ صنعتگران و تولید کنندگان منطقه ای. برخی سازندگان و تولید کنندگان از منطقه در این نمایشگاه غرفه هایی با ارائه ی نمونه های موفقیت های شان تشکیل داده بودند.
فضای نمایشگاه در دانشگاه ولی عصر رفسنجان به عنوان یک محیط علمی و نه صنعتی، ظاهرا شروعِ صحنه سازیِ این نمایش بود. اینجا خبری از صنعت و یک فضای صنعتی نیست. تنها دکورهای درگاه ورودی و بنرهای پر زرق و برق، نورپردازی خیره کننده و صفحه نمایش هایی که فتوحاتِ این غول سرمایه را در مقابل تولیدکنندگان کوچک در قالب فیلم نشان می دادند، به چشم می آمدند.
رنگ غالبِ نارنجیِ مسین در کف و حاشیه ی دیوارها و پرچم ها، نمایش انحصاری و تام و تمامِ این کارفرمای کم توجه به صنعت بومی را بازنمایی می کرد.

غرفه ی مرکزی با پیشخوان های باز و لباس های مدیریتی رنگ از معاونت مهندسی مجتمع مس سرچشمه در مرکز نمایشگاه، از هر نقطه ای دیده می شد. ظاهرا به هیچ ترتیبی نمی شد کم توجهی اربابِ سرمایه را نسبت به زحمتکشانِ صنعتگرِ بومی نادیده گرفت حتا اگر ظاهر این نمایش، معرفیِ همین صنعتگرانِ پرتلاش بوده باشد.
طی مصاحبه های انجام شده از طرف گزارشگر پیام سندیکا با شرکت های نسبتا کوچکِ دعوت شده به این نمایشگاه، پرده از بی توجهی های شرکت مس به صنعتگران بومی برداشته شد.
برون سپاری کار به این شرکت های پرتوان و کم بنیه از نظر مالی فقط در حد همین نمایش است. فرصتی حتا برای رقابت به شرکت های کوچک داده نمی شود. پروپوزال های عظیمی که شرکت های کوچک تهیه می کنند و طرح را به تولیدِ نمونه های موفق می رسانند؛ و ناگهان طی فرآیندی نا معلوم، تولید انبوه از این شرکت ها گرفته شده و به تولیدکنندگانِ بزرگتر وغیر بومی سپرده می شوند.
به تاکیدِ همین صنعتگرانِ کوچکتر، ظاهرا هیچ دلیلی جز زد و بندهای سازمانی و پشتوانه ی کم مالیِ این صنعتگرانِ کوچک برای حذف شان وجود ندارد. نمونه های متعددی از این مکانیزم آلوده در گفت و شنود های ما وجود داشت.
کسانی که با ساختار داخلیِ پروژه های شرکت مس آشنایی بیشتری دارند می دانند که چندین شرکت شبه دولتیِ اقماری در اینجا وجود دارند، اسامی ای مثلِ شرکت های “سرمایه گذاری” ، ” نیپک” ، “فناوران پارسیان” و از این دست… . عمدتا اینها به شکلی شبه دولتی و با ساختاری لَخت و صُلب اداره می شوند؛ ولی تمام پروژه های مهمِ شرکت مس در درجه ی اول متعلق به همین شرکت هاست. در همه ی زمان ها این شرکت ها تعداد زیادی از اَبَر پروژه های مس را با عناوینِ مختلفِ پیمانکار و مشاور، تسخیر می کنند. عجیب است که عمدتا پروژه های این شرکت ها با سال ها تاخیر به فرجام می رسند و انواع و اقسامِ دوباره کاری ها و ترک تشریفات ها و الحاقیه های مالی را به پروژه ها شان تحمیل می کنند. مجموعه ی مدیریت این شرکت ها تشکیل شده از مدیرانِ دولتیِ بازنشسته ی خودِ شرکت مس و یا سفارشاتِ سفت و سختی از جانب سازمان های نظامی! … ظاهرا همه چیز موجه است؛ ولی در باطن، سالهاست که وضع به همین منوالِ معیوب اداره می شود.
حال، صنعتگرانِ کوچک و خلاق ما در بینِ این ساز و کارِ آلوده، مدتهاست که عملا حذف می شوند و یا به شکل دست دوم فقط در حدی کار دارند که زنده بمانند و هر روز کوچک و کوچکتر شوند و نمایشگاه های این چنینی صرفا نمایشِ کم رنگی ست از لاپوشانیِ یک پشتِ پرده ی ناعادلانه!
می توان اشاره کرد که کم توجهی به این صنایع کوچک و عمدتا نوپا تبعات زیان باری را با خود به همراه خواهد آورد. بدین معنا که عدم توجه به این مهم، امکان افزایش میزان اشتغال نیروی انسانی در منطقه را از بین خواهد بُرد؛ گردش مالی و افزایش نقدینگی در منطقه کاهش خواهد یافت و امکان ایجاد مجموعه های بومی با ظرفیت تولید بالا در آینده را از منطقه خواهد گرفت که هر یک از این عوامل، معضلات بزرگتری همچون توسعه ی فقر و بیکاری، زایل شدن استعداد های قابل رشدِ بومی، افزایش مهاجرت های غیر ضروری به منطقه و … را در آینده با خود به همراه خواهند آورد.

گزارشگر پیام سندیکا – مجتمع مس سرچشمه