١-این مجموعه به دلیل وجود کمبود کمپروسورهای زیاد با حساسیت بالا و منابع تحت فشار دارای سختی کار و خطرات بسیار است که باید در موضوع افزایش مرخصی های سالانه و دستمزدها لحاظ شود.
٢- کار با قطعات سنگین و یکنواختی کار این بخش از شرکت باعث مشکلات روحی و جسمی می شود و باید سختی کار در این بخش مورد رسیدگی و تصویب قرار گیرد. همچنین در افزایش سنوات نیز تغییراتی صورت گیرد.
٣- تغییر چارت و ارتقای سمت ها در این بخش از دیگر خواسته های مکرر کارگران است
در گفتگویی که چندی پیش با آقای حمید آصفی داشتم، ایشان اظهار کردند که می خواهد مقاله ای بنویسند و دیدگاههای کوشندگان کارگری را نقد کنند. از من هم خواست که چنانچه پاسخی داشتم آن را بنویسم. معمولن کمتر به نقد نویسی در این شرایط اعتقاد دارم و فکر می کنم نظرات باید گفته شود و خوانندگان خود بخوانند و قضاوت کنند تا به محلی برای جدل تبدیل نشود و به جای دوستی بیشتر، فاصله ها زیاد شود. امیدوارم که این گفتگو بستر مناسب خود را بیابد و به ارتقا فکری همه فعالان سیاسی و کارگری کمک کند.
دوست خوب من، آقای آصفی مقاله ای نوشته اند تحت عنوان: « بررسی جایگاه طبقه کارگر ایران و مطالبات آن» که در آن به مسایلی همچون مبارزات کارگری، دیدگاههای کارگری پرداخته و سوال و نقدهایی را نیز به فعالان کارگری کرده اند.
در روز ٢٧ تیرماه در فاز ١٤ یک کارگر که از فروردین ماه تا کنون حقوق دریافت نکرده بود به نشانه اعتراض اقدام به خودسوزی کرد و بنزین روی خودش ریخت. با مطلع شدن کارگران از این اقدام، هرطور که بودمانع شده و زندگیش را از خطر رهانیدند.
در ایران خودرو مبلغ ٤٪ سختی کار کارگران را هر ماهه به تامین اجتماعی واریز نمی کنند. بلکه در زمانی که کارگر به سابقه ٢٠ سال رسید این مبلغ به تامین اجتماعی واریز می شود. سوال این است چرا سختی کار کارگران هر ماهه از سوی شرکت به تامین اجتماعی واریز نمی شود؟
١-مبلغ ٤ درصد سختی کار هر ماهه مبلغ هنگفتی می شود که شرکت با سود آن بسیار استفاده مالی می برد
٢- دلیل این ترفند ضد کارگری این است که چنانچه کارگری در حین کار فوت کند مستمریش از سوی سازمان تامین اجتماعی پرداخت خواهد شد و شرکت هم از پرداخت ٤ درصد سختی کار فارغ شده و پول این ٤درصد در جیبش خواهد ماند
٣- چنانچه کارگری در زمان قبل از رسیدن به بازنشستگی قراردادش تمدید نشود و یا به هر دلیلی اخراج شود بازهم ٤٪ هزینه سختی کارش در جیب ایرن خودرو می ماند.
یکی از رانندگان می گوید: وقتی با تعداد از رانندگان به سازمان مراجعه کرده و تخلفات را گزارش می کنیم. مسوولین میگویند: حق با شماست. تا اوضاع را آرام کنند، بعد بهتون قول میدن که تا چند روز دیگه به تخلفات رسیدگی خواهند کرد و نامه ای هم میدن که امضا کنید و اسمتون را بنویسید. بعد که از سازمان اومدی بیرون سریع به رفیق دزدشون در داخل شرکتهای خصوصی تماس میگیرن و طبق اون لیست اعلام میکنن که این راننده ها اومدن از شما شکایت کردن، ماهم فرستادیم دنبال نخود سیاه. بعدشم به شرکتها میگن یه سری شونو با سرویس دادن خوب، سرشونو گرم کنید. بقیه راهم خود سازمان کله پا میکنه. این سیستم تاکسیرانی در برخورد با تخلفات شرکتها است.
بازهم بدقولی کارفرما، بازهم اعتراض درنیشکرهفت تپه، نبرد برای حق ادامه دارد!
بخاطر معوقات فراوان پرسنل و بازنشسته ها و پیمانکاران باید تعجب کرد اگر روزی در این شرکت اعتراض، اعتصاب یا توقیف اموال و غیره در کار نباشد.
در اواخر سال ٩٥ خبرهایی مبنی بر تعطیلی شرکت نوکام از سوی خبرنگار پیام سندیکا منتشر شد که، مدیر عامل شرکت آقای مهندس طهماسبی به شدت این خبر را تکذیب کرده و اعلام کرد که شرکت از ٢٤/١/٩٦ فعالیت عادی خود را پیگیری می کند و کارگران و مدیران در تاریخ فوق در محل کار حاضر شوند. لازم به ذکر است که در تاریخ ٢٤/١/٩٦ به علت بازرسی، پرسنل را در شرکت حاضر کردند تا اوضاع شرکت را فعال جلوه دهند بعد از اتمام بازرسی و عصر همان روز بدون اطلاع قبلی تعدادی از پرسنل را بدون در نظر گرفتن حق و حقوق اخراج کرده و از ٢٥/١/٩٦ اجازه ورود به شرکت را نداده اند.
١-از مدیریت تقاضا می شود جهت ایمنی و حفظ جان کارگران برای حمل دستی پاتیل مواد مذاب به آزمایشگاه فکری بکنند. آیا نمی شود از ربات ها برای نمونه برداری از پاتیل و حمل آن به آزمایشگاه بهره گرفت؟ مانند سالهای قبل؟
٢- مدیر مالی و اقتصادی ذوب آهن از کاهش هزینه های تولید شرکت در سال ٩٥ نسبت به سال ٩٤ خبر داد. امیدواریم این صرفه جویی که با دستان کارگران اجرایی شده است به امکانات بهتر و دستمزد بیشتر کارگران ختم شود.
٣- متاسفانه مشکلات همیشگی کارگران چه در موضوع بیمه های تکمیل درمان، موضوع سرویس های حمل و نقل کارگران، کیفیت بد نان، درمانگاه ها و کلینک های بی کیفیت، سختی کار، طبقه بندی مشاغل….. همچنان مشکل همیشگی کارگران است.
با تاسیس شورای متحده مرکزی زحمتکشان ایران در بهار سال 1323جنبش کارگری ایران به سطح بالاتری از اتحاد دست یافت و در این سطح با کارفرمایان بزرگ از جمله شرکت انگلیسی نفت در جنوب، خاندان پهلوی و سرمایه داران صنعتی و خدماتی به مقابله و رودررویی پرداخت. اوج این کشمکش در 23 تیر و در اعتصاب کارگران شرکت انگلیسی نفت پدیدار شد. ازاوایل سال 1325 دولت وقت ایران و استعمارانگلیس گزارشاتی از قدرتمند شدن زحمتکشان دریافت می کردند. در اول ماه مه 1325 فقط در تهران 60 هزار نفر در راهپیمایی روز کارگر شرکت کردند و سخنرانی رضا روستا رهبر شورای متحده مرکزی از رادیو به مناسبت اول ماه مه پخش شد. بیش از300هزار کارگر در سراسر ایران با رهبری شورای متحده در راهپیمایی روز اول ماه مه شرکت کردند و این یک قدرت نمایی طبقه کارگر در برابر استعمار و دیکتاتوری بود. نقطه عطف این راهپیمایی در خوزستان بود که طبقه کارگر متشکل در صنایع نفت سینه به سینه استعمار انگلیس ایستاد.
در جلسه ای که مدیران سازمان تاکسیرانی با نمایندگان رانندگان طی یکماه گذشته داشتند، توافق شد که گرفتن برچسب ربطی به گرفتن پول توسط شرکتهای خصوصی ندارد.
این درحالی است که رانندگانی که برای گرفتن برچسب مراجعه کرده اند ۶۰ هزارتومان برای تاکسی های گردشی گرفته اند و ۳۴ هزار تومان هم برای عوارض گرفته شده است.