در سال 1901 میلادی یکی از نمایندگان استعمار انگلیس به نام ویلیام ناکس دارسی در ازاء پرداخت 50 هزار پوند استرلینگ به شاه قاجار و 20 هزار پوند دیگر به بقیه وزرای این دولت, قرارداد استعماری و ننگین نفت را با نسبت 16درصد ایران و 84 درصد شرکت استعماری نفت انگلیس را منعقد کرد .این بیانگر سرشت حکومت های مستبد ومطلقه است که توانایی درک واقعیت های اقتصادی را ندارند به همین دلیل همه ی قرارداد هایشان با بیگانگان دارای چنین درون مایه اسارت باری می باشد. پیش از این قرارداد یک طرفه , ناصر الدین شاه با واگذاری قرارداد تنباکو به شرکت های استعماری منافع مردم را به چالش گرفته بود که تحریم مردمی و سراسری مردم,ان را شکست داد . ولی این قرارداد بدون سر و صدا, زنجیر های اسارت را به گردن ملت ایران انداخت .
