![](https://www.sfelezkar.com/wp-content/uploads/2015/06/new1-300x300.jpg)
بعد از اجرایی شدن کمپین سال ١٣٩٩ از اواخر این سال با اطلاعیه های بی نام و نشانی که با لجن پراکنی علیه سندیکا و رهبران آن از جمله ارصلان امینی طراح کمپین و مازیار گیلانی نژاد مسوول سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران شدیم که به دنبال کم اثر جلوه دادن دستاوردهای کمپین و به نوعی ترور شخصیت کمپین ١٣٩٩ بود. در نهایت افرادی با فعالان سندیکایی در پروژه ها تماس گرفته و خواهان اعلام کمپین دیگری در فروردین ١٤٠٠ بودند که با درایت سندیکا اعلام گردید:« باید دستاوردهای کمپین افزایش حقوق و عقب نیفتادن دستمزدها را تثبیت کرد بعد به دنبال اعتصابی دیگر بود»
با نظر سنجی هایی که صورت گرفت کارگران پروژه ای هنوز هم از حقوق خود ناراضی بودند به ویژه روزهای استراحت خود را که با ترفند کارفرمایان به کمتر از 4 روز در ماه به ٢٤/٦ می رسید. موضوع روزهای استراحت و افزایش دستمزدها خواسته غالب کارگران بود. متاسفانه عده ای برای آنکه شهرتی بهم بزنند پیش دستی کرده کمپین ٢٠/١٠ را در اول تیرماه کلید زدند. در حالی که رهبران کمپین و سندیکا روز اول تیرماه را نامناسب می دانستند چون انتخابات ریاست جمهوری در پیش بود و همه مسوولین درگیر این اتفاق سیاسی شده بودند و کسی پاسخگو نبود. اکثر شرکت ها هم خواهان رکود در پروژه های نفتی برای تعیین تکلیف وزیر نفت و معاونین آن شده بودند. با اعلام زود هنگام کمپین ٢٠/١٠ رهبران سندیکایی حاضر در پروژه ها به سرعت موضوع را با سندیکا در میان گذاشته و سندیکا دستور همراهی با اعتصاب را اعلام کرد. با هماهنگی و اطلاع رسانی تا آخر تیرماه حدود ١١٠ هزار کارگر در اعتصاب شرکت کرده بودند. پیمانکاران و شرکت های نفتی که در کمپین قبلی غافلگیر شده بودند این بار به سرعت با بخشی از کارگران وارد مذاکره شده جوشکاران و فیترها را از دیگر رشته ها جدا نموده با آنان به مذاکره نشستند که از طرف نادانان به «مجامع عمومی کارگران» نامگذاری می شد. با آنکه رهبران سندیکایی متذکر می شدند که همه رشته های کاری باید در این مذاکرات شرکت داشته باشند و منافع همه کارگران در یک کارگاه باید لحاظ شود، اما مذاکرات با پیمانکاران و شرکت های زرنگ!! به آنجا ختم شد که اکثر جوشکاران و فیترها با حقوق های مصوب کمپین از ٢٥ میلیون به بالا سرکار رفته و حتا از کارگران کمکی خود نیز حمایت نکردند چه رسد به دیگر رشته ها. با مقاومت کارگران دیگر رشته ها از جمله کمکی ها، داربست بندها، ساپورت،… و بخش کوچکی از کارکنان اداری پروژه ها، این کارفرمایان مجبور شدند افزایش حقوق نیم بندی را هم به دیگر رشته ها بدهند. البته این پیمانکاران در حد ٥٠ کارگر و کمتر نیرو داشته و آغاز به بستن قراردادها کردند. …بیشتر