به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، تجمع امروز (سه شنبه ٢٧ دیماه) کارکنان رسمی نفت در خصوص خواسته های خود که بیش از دو سال است در مجلس دست به دست می شود در عسلویه، پالایش گاز فجر، واحدهای عملیاتی سیری، پایانه های نفتی خارک، پالایشگاه آبادان صورت گرفت و در بیانیه پایانی خواستار موارد زیر شدند:

به خواسته های ما احترام بگذارید!

۱- انجام بی چون و چرای، ماده ۱۰ قانون اختیارات و وظایف وزارت نفت،

۲-بهبود جدول بدو استخدام ماده یاد شده به نحوی که همه کارکنان با هر شرایطی با توجه به تورم های کنونی از آن سود ببرند،

۳- پرداخت بک پی ده ساله برآمده از دیرکرد در انجام ماده ده طبق قانون، …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در هفته های گذشته هیاتی از بخش مهندسی نت مکانیک ذوب آهن به عیادت ٢ تن از حادثه دیدگان این بخش رفتند که یکی ٣ سالی است بازنشسته و در خانه بستری است و دیگری به تازگی مورد عمل جراحی قرار گرفته است. علی عکاشه مونتاژکار ارشد کارگاه اسکلت فلزی و آهنگری که به تازگی بر اثر جراحات وارده مورد عمل جراحی قرار گرفت.

آنچه در کارخانه با عظمت ذوب آهن تعجب آور است رعایت نشدن ایمنی لازم و کافی برای کارگران می باشد. کارگرانی که با سخت کوشی خود توانسته اند تمامی سیاست های خرابکارانه مالی مدیریت های قبلی را جبران و ذوب آهن را به سودرسانی افسانه ای برسانند. در این کارخانه آمار حادثه دیدگان و به ویژه مرگ و میرها مشخص نیست و همچنین آماری از مبتلایان به سرطان بعد از بازنشستگی. در این کارخانه عریض و طویل و استراتژیک مرگ انسانها و معلولیت آنان اهمیت ندارد. سوال این است آیا نباید در این کارخانه بخشی برای آنالیز حوادث کاری وجود داشته باشد تا کمتر کارگران حادثه ببینند؟ آیا حق کارگران نیست که در فضایی امن تر کار کرده و با خیالی آسوده به پیری برسند نه با معلولیت و زمین گیری؟

بروز حوادث کاری بخشی از سیاست های سودورزانه نئولیبرالیسم است.

بعد از آنکه کارگران رسمی نفت اعلام تجمع برای روز ٢٧ دیماه را اعلام کردند متاسفانه نیروهای امنیتی و حراست به دنبال تهدید و حتا دستگیری کارگران فعال برآمدند. این در حالی است که شبکه نفت و گاز در این روزهای سرد زمستان با چالش روبرو است و می بایست از همه توان نیروهای کارآمد برای رفع مشکل گاز رسانی استفاده نمود و مدیران جامعه برای این معضل گرد هم آیند که متاسفانه شاهد این برخورد های غیر عقلانی از سوی مدیران شرکت نفتی امنیتی هستیم.

ما ضمن حمایت از این برادران و محکوم کردن رفتار غیرقانونی مجلس و دولت در برآورده نکردن خواسته های این برادران به ویژه در خصوص اجرایی نشدن ماده ١٠ ، هشدار می دهیم هرگونه برخوردهای قهرآمیز با این عزیزان را بر نمی تابیم.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

٢٦ دیماه ١٤٠١

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، امروز ٢٦ دیماه جمعی از بازنشستگان مستقل که برای پیگیری خواسته های خود به کانون بازنشستگان تهران رفته بودند با آقای علی دهقان کیا روبرو شدند و گفتگوهایی بین معترضین و ایشان در گرفت.

دهقان کیا در صحبت های خود اعلام کرد که کارهای بسیاری انجام شده است اما توان ما از این بیشتر نیست در ضمن ٦٧ درصد بانک رفاه به مالکیت دولت در آمده است و از این به بعد نه تنها سودهای حاصل از درآمد این بانک به دولت تعلق خواهد گرفت بلکه سازمان تامین اجتماعی هم دیگر نمی تواند برای معوقاتش از بانک رفاه درخواست کمک داشته باشد. در مورد برگزاری جلسات عمومی در سالن کانون هر ماه یک بار نیز، اعلام کرد چنین کاری فعلن مقدور نیست. از بازنشستگان مستقل درخواست داشت تا در فضای مجازی به هیات مدیره «بی عرضه» نگویند چون بالاخره نماینده بازنشستگان در مذاکرات هستند و شان آنان را پایین می آورد. ایشان اعلام کردند که دولت در خصوص اجرای ٣٨ درصد افزایش مستمری های سایر سطوح با این آقایان شرط کرده است که بعد از گرفتن ٣٨ درصد حق پیگیری گرفتن همسان سازی و بانک رفاه و سایر مسایل بازنشستگان را نباید داشته باشند. …بیشتر

در تاریخ ٢٠ دیماه وزیر کار طی سخنانی منتشره در خبرگزاری ایلنا اعلام کرد:« در افق ١٤٠٥ منابع صندوق تامین اجتماعی و کشوری، کسری ٧٥٩ همت (٧٥٩ هزار میلیارد تومان) خواهد داشت. در سال ١٤٠٠ ورودی به صندوق ٢٥٣ همت و مصارف ٣٧٥ همت بوده است» که به معنای ورشکستگی کامل صندوق تامین اجتماعی خواهد بود. آنچه به عنوان نماینده ٢٠٠٠ کارگر پروژه ای شاهد آن هستم این است که وزارت کار و به تبع آن سازمان تامین اجتماعی به عمد خواهان ورشکسته شدن صندوق درمان و خود سازمان تامین اجتماعی هستند.
…بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، آقای خطیبی مدیرعامل کارخانه به جای آنکه کیفیت محصولات ایران خودرو را بالا ببرد تمام تلاشش این است که آمار سالیانه تولید خودرو را امسال بشکند که تاکنون موفق بوده و تا آخر آذرماه ٤٦٠ هزار خودرو بی کیفیت روانه بازار نموده است. البته این کار میسر نمی شد مگر با استثمار کارگران و فشار کاری بی حد با اعلام کردن کار در روزهای جمعه. با آنکه فعالان کارگری با این موضوع مخالفت کرده و به مدیریت گفته اند که قول خود مبنی بر طبقه بندی مشاغل، روز جمعه تعطیل، افزایش حقوق ها را از یاد برده است.

در حال حاضر کارگران ایران خودرویی با ١٥ سال و بیشتر سابقه کار، ١٢ میلیون تومان حقوق می گیرند و ماهانه ٦٠ ساعت اضافه کاری اجباری را هم تحمل می کنند تا دریافتی شان با ٤٠ ساعت اضافه کاری که با تلاش خود از مدیریت گرفته اند به ٢٢ میلیون برسانند. مدیریت بعد از اعتصاب کارگران ایران خودرو در تبریز، قول داد دریافتی کارگران را اضافه کرده و طبقه بندی را نیز اجرایی کند. متاسفانه مدیریت برای آنکه کلاه بر سر کارگران بگذارد فقط مزایایی چون بن خواربار مناسبت ها را (گوشت، برنج، روغن…) را فعلن بطور هر ماهه به کارگران می دهد و مبلغ رکورد را به ٢ میلیون و ٥٠٠ هزار تومان افزایش داده است. خبرها حاکی از آن است که مدیریت قصد اجرای طبقه بندی مشاغل را ندارد، چرا که امسال ٢ هزار بازنشسته دارد و اگر قرار بر طبقه بندی باشد آن را برای سال آینده انجام خواهد داد. یعنی حق ٢ هزار کارگر بازنشسته را می خواهند پایمال کنند تا کارگران بازنشسته با حقوق کمتری بازنشسته شوند. این دغلکاری از یاد کارگران نخواهد رفت و نفرین دوزخیان را برای این مدیریت آرزومندند.

نظر سندیکا این است که به جای نفرین دوزخیان، کارگران باید همت کرده حق خود را مطالبه کنند.

در همه دولت ها کمک به بازنشستگان یک امر بدیهی است اما در کشور ما همه چیز برعکس است.

وزیر اقتصاد که از پس گرانی بر نمی آید و هر روز کالایی با گران تر شدنش به مدیریت این آقا دهن کجی می کند مدتی است به جای وظیفه اصلی اش یا به فکر نابودی قانون کار است و یا روزی در مورد کاهش حداقل دستمزد نقشه می کشد و با کارفرمایان سودجو جلسه می گذارد و یا تصمیم دارد سن بازنشستگی را به ٦٥ سال برساند. در آخرین شاهکارش هم که در دیدار با نمایندگان کانون عالی بازنشستگان در تاریخ ١٩ دیماه صورت گرفت از کانون های بازنشستگی تامین اجتماعی مطالبه مالیات کرده است و حق عضویت های اعضای کانون ها را درآمد به حساب آورده و می خواهد بخشی از پول بازنشستگان را هم به جیب دولت بریزد. دولت محرومین دست در جیب بازنشستگان دارد و این را وزیر اقتصاد برای خود یک وظیفه می داند تا سیاست های خانه خراب کن نئولیبرالیستی را اجرایی کند. …بیشتر

“اما همیشه یک ساختار حاکم وجود دارد که در مقابل رخداد و هر آن چیزِ طبعا تازه ای که رخداد مطرح می کند _این که ناممکن، ممکن بشود_ می ایستد” (فلسفه و رخداد/آلن بدیو/ترجمه علی فردوسی)

تحولات اجتماعی این روزها ما را به بهره برداری از نظریه ی رخداد نزدیکتر کرده است. رخداد به شکلی ساده برای امروزِ ما چنین کاربرد دارد که ظاهرا همواره طبقه ی حاکم از رخدادها و سانحه ها و اتفاقاتی که در پیرامونش اتفاق می افتد حداکثر بهره را می برد؛ مثلا کشته شدنِ یک ژنرال توسط ابرقدرت، یا ذبح شهیدی در حرم یا … این وقایع یا رخدادها محملی می شوند برای برساختنِ فرصتی در تثبیتِ قدرت حاکم!

ولی این رخدادها برای ما طبقات فرودست و منفصل از ساختار حاکمیت، شکلِ کاملا برعکسی به خود می گیرد. به این ترتیب که مثلا با گران شدن بنزین، جرقه ی مطالباتِ صنفی، ماجرای مرگی در گشت ارشاد و … ” امکانی که نامرئی یا حتا نا اندیشیدنی بود را آشکار می کند.” (همان منبع). فرصتی برای طبقات فرودست مهیا می شود تا درست برعکسِ طبقه ی حاکم، شکل جدیدی از اعتراض به سیستم و حتا “مسدود کردنِ” روند هیات حاکم را شکل دهند. …بیشتر

در پی اعدام ٤ جوان که در تظاهرات اعتراضی ماههای اخیر دستگیر شده بودند و همچنین صدور حکم اعدام ٣ جوان دیگر، نتیجه ورشکستگی سیاست های ٤٠ ساله اخیر است. چه کشته شده ها و چه اعدامی ها همگی در سالهای بعد از انقلاب و در دهه هفتاد به بعد متولد شده اند و همگی بزرگ شده این سیستم حکمرانی هستند. اینکه حاکمیت چه کرده که جوانان از هر دو طرف دست به خشونت زده اند و حاصل چه عملکرد و سیاستی است جای تعمق دارد. بیش از ٤٠ سال است که از همه منابر و مناصب معنویت حرف اول بوده و جوانان در یک چنین فضایی آموزش دیده اند. از ابتدای تولد از طریق رسانه هایی چون صدا و سیما و چه در مدارس مورد تبلیغ روش خاص دیکته شده از سوی حاکمیت بوده اند. اینکه چگونه در این فضای منبعث از آموزه های تربیتی جوانی تفنگ بدست می گیرد و به خود حق می دهد دیگری را هدف گرفته و بکشد و متقابلا جوان دیگر با چاقو و یا مشت و لگد به جان او بیفتد، نباید پرسید این خشونت از کجا نشات می گیرد و به نفع چه کسانی است؟ بی تردید به نفع جامعه نیست. ما می پرسیم چرا حاکمیت نمی تواند و یا نمی خواهد با جوانان خود به گفتگو بنشیند و آنان را قانع کند؟ کجای کار می لنگد؟ …بیشتر

دولت های بعد از جنگ سیاست های صندوق بین المللی پول را در کشور اجرایی کردند. گرانی، راه اندازی قمارخانه بورس، تعطیلی ٤٠ درصدی کارخانه های صنعتی، نابودی ٦٠ درصد زمین های کشاورزی و باغات، فروپاشی ٧٠ درصدی دامداری و به زیر فقر رفتن خانواده های حقوق بگیر بخشی از این سیاست هاست.

سنگر سندیکایی زحمتکشان نه تنها سرکوب شد بلکه بعد از جنگ حقوق اجتماعی و صنفی خود را از جمله اعتصاب، قراردادهای رسمی کار، آموزش رایگان، درمان رایگان، داشتن مسکن مناسب، را نیز از دست طبقه کارگر خارج کردند. امروز نئولیبرالیسم افسار گسیخته ٩٩ درصد قراردادهای رسمی کار را نابود کرده و قراردادهای سفید امضا و یا یک ماهه را به زحمتکشان تحمیل کردند. از سال ١٣٥٨ تا ١٤٠٠ سبد هزینه یک خانواده ٤ نفره کارگری ٤٢٠٠ برابر گران شده در حالی که دستمزدها فقط ١٧٩٥ بار رشد داشته است. این عقب افتادن دستمزد از گرانی ها از طریق دادن آما دروغین تورم در شورای عالی کار و تمکین نمایندگان غیر واقعی و برده وار اتفاق افتاد. فقط طی سالهای 1399 تا 1400 یک سوم جمعیت ایران به زیر فقر مطلق رانده شدند. اینها نتایج عمل به سیاست های اقتصادی نئولیبرالیسم در ایران است. این در حالی است که تعداد ثروتمندان کشور از بعد از انقلاب ٢٠٠ برابر شده و ثروتشان ٧ برابر بودجه کشور شده است. این تازه آن بخش از دارایی های است که می توان رد شدن را گرفت وگرنه مبلغ غیر رسمی ثروت مافیا از این هم بیشتر است. …بیشتر