امسال در حالی به استقبال روز همبستگی جهانی کارگر و روز معلم میرویم که شرایط معیشتی کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر حقوقبگیران و نیروی کار نسبت به سال گذشته بسیار سختتر و بحرانیتر شده است. پیامدهای ویرانگر و خانمانبرانداز سیاستهای چند دهه دولتها؛ تعدیل اقتصادی، خصوصیسازی و تعطیلی واحدهای تولیدی و خدماتی، خصوصی کردن بیشازپیش آموزش و بهداشت عمومی هرروز بیش از گذشته خود را نشان میدهد. سیاستهایی که فراتر از دولتها، سیاست کل حاکمیت است و جناحهای سیاسی بر روی آن اتفاقنظر دارند.
در این میان سقوط بیپایان ارزش ریال در برابر ارزهای خارجی، افزایش دویست درصدی قیمت بنزین و تورم رسمی چهل و یک درصدی موجب کاهش شدید قدرت خرید مزدبگیران شد. در کنار این سیاستها دولت در همراهی کامل با صاحبان سرمایه که اکثر آنان از رانت وفاداری به سیستم برخوردارند، با افزایش ۲۱ درصدی حداقل دستمزد برای سال ۹۹، نهتنها چهرهنمایشی سهجانبه گرایی را از قبل آشکارتر نمود؛ بلکه نشان داد که میخواهد وضعیت معیشت حقوقبگیران را از قبل سختتر و سفرههایشان را خالیتر نماید. …بیشتر