آنچه در شیراز رخداد، فجیع و غیرقابل باور است. اما جدا کردن فرزندان ایران زمین از آن هم فجیع تر است.

همانطوری که باید حقیقت مرگ مهسا امینی و نیکا شاکرمی مشخص شود باید پشت پرده آدمکشی شیراز نیز آشکار گردد.

در ایران همه روزه کودکانی همسن آرتین کشته، مورد تجاوز، و به بردگی کشیده می شوند و یا در خیابان ها با جل پاره ای به دنبال نان پاره ای هستند ولی دیده نمی شوند، آیا نباید برای این فرزندان غم زده بود؟ چرا سیاست هایی که باعث رنج و مرگ خاموش کودکان مان می شود را بازگو نمی کنیم؟ چرا نمی گوییم چگونه دومین کشور دارنده ذخایر نفت و سومین دارنده منابع گازی جهان، هموطنانش باید سر در سطل زباله داشته باشند تا نمیرند؟ …بیشتر

بر اساس گزارش دریافتی از گزارشگر پیام سندیکا در مجتمع مس سرچشمه، در پاییز سال ١٤٠١، وضعیت نامناسب معیشتی برای اقشار زحمت کش جامعه استمرار دارد و در همین ارتباط برخی شرکت های اقماری شرکت ملی صنایع مس، پرداخت مطالبات پرسنلی خود را مطابق زیر در جریان دارند:
_ شرکت پارسیان دست به گریبانِ مشکلات مالی پروژه اش است و وضعیت نقدینگی کارگاهی بسیار بغرنجی دارد.
_ شرکت متبا نیز معوقه های پیمانکاران دست دوم را در پیش داشته و سطح دستمزد پرداختی ایشان به پرسنل بسیار پایین است و با توجه به هزینه های بالای نفرات در زندگی روزمره شان، برخی از نفرات شرکت مجبور به ترک شغل و جستجوی شغل پردرآمد تر شده اند . …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، بعد از اعتصابات سال گذشته در ایران خودرو تهران و تبریز مدیرعامل وقت قول داد تا چند ماه دیگر طبقه بندی مشاغل در این کارخانه ها اجرایی خواهد شد. بیش از ١٠ ماه است که مدیران ایران خودرو قول همان چند ماه دیگر را تکرار می کنند ولی از طبقه بندی مشاغل خبری نیست.

یک کارگر ایران خودرویی متخصص با ٢٠ سال سابقه و ١٠٠ ساعت اضافه کاری و شیفت ماندن مرتب دستمزدی در حدود ١٨ میلیون تومان می گیرد که با کسر ١٠٠ ساعت اضافه کاری و مزایا و سختی کار و شیفت ها، پایه حقوقی در حدود ٨ میلیون تومان می شود. یعنی ٢٠ سال کار کنی و لیسانس داشته باشی و دوره دیده هم باشی برای ٨ ساعت کار ٨ میلیون در ایران خودرو خواهی گرفت.

یکی از دلایل عدم طبقه بندی مشاغل این است که چنانچه طبقه بندی مشاغل در ایران خودرو صورت بگیرد آن هم بعد از ٨ سال بی تردید حداقل حقوق کارگران ٢ برابر خواهد شد و دیگر نمی توان حقوق های نجومی به مدیران بی عرضه داد.

با اعلام احکام ظالمانه علیه کوشندگان سندیکای کارگران شرکت واحد و کوشندگان عضو شورای فرهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران آنچه به عقب بر نخواهد گشت فروکش فعالیت های سندیکایی است. محمد حبیبی به ۳ سال و هفت ماه حبس، جعفر ابراهیمی به ۴ سال و ۶ ماه حبس و رسول بداقی به ۴ سال و ۶ ماه حبس محکوم شده اند. هر سه معلم عضو شورای فرهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران هستند که نقش فعالی در اعتراضات سراسری ایران بر عده دارد.

در اطلاعیه سندیکای برادر، سندیکای کارگران شرکت واحد چنین آمده است:« سندیکای کارگران شرکت واحد احکام‌ظالمانه شش سال حبس تعزیری و دو سال تبعید ‌و ممنوعیت فعالیت علیه کارگران زندانی رضا شهابی و‌ حسن سعیدی را شدیدا محکوم می کند. این فعالین شناخته شده ی سندیکای کارگران شرکت واحد هیچ جرمی جز حمایت از حقوق ابتدایی و بدیهی کارگران و فعالیت علنی سندیکایی مرتکب نشده اند و همکاران ما باید فوری و بدون قید و شرط آزاد گردند.» …بیشتر

از خرداد ماه امسال عقب افتادن حقوق کارگران باعث اعتراضات و اعتصابات کارگران پروژه ای گردید. در ٢٩ شهریور در خصوص سایت ٢ پتروشیمی بوشهر نوشتیم:«شرکت های خلافکار دیگری که قبلن گزارش شان را داده ایم به این قرار هستند: شرکت روژین صنعت، شرکت کیسون، شرکت جهان پارس، شرکت ستاره تاراز، شرکت ماشین سازی اراک. در شرکت ستاره تاراز بیش از ٣ ماه است که بیمه کارگران رد نشده و سابقه کارگران سوخت خواهد شد.» با آنکه ١١ اردیبهشت امسال و به دعوت شرکت سازه پاد بزرگترین شرکت مستقر در پتروشیمی بوشهر نماینده ٢٠٠٠ کارگر پروژه ای آقای گیلانی نژاد در جلسه ای با حضور مدیر منطقه ویژه و بازرس این منطقه و نماینده شرکت سازه پاد و یکی از پیمانکاران، قول دادند که قوانین کمپین ٣٠/١٠ را رعایت کرده و حقوق ها عقب نیفتد اما بدقولی ها ادامه یافت. در تابستان ناگهان تمامی قیمت کالاها به بیش از ٤ برابر افزایش یافت و باعث خالی تر شدن سفره های کارگران گشت. در همین حال مذاکرات و گزارش های نماینده کارگران پروژه ای به وزارت کار و بازرسی شرکت نفت در خصوص اجحافات پیمانکاران و بهبود وضعیت حقوقی و رفاهی کارگران پروژه ای، بی نتیجه ماند.
…بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، با توجه به اظهارات کارگران مستقر در پتروشیمی بوشهر، به جز ٢ نفر همگی کارگران بازداشتی سایت های ١ و ٢ پتروشیمی بوشهر آزاد شده و به همت دوستانشان به سرکارهای خود بازگشته اند. بخشی از این کارگران بازداشتی در همان روزهای نخست بازداشت و جمعی هم در چند روزه اخیر با وثیقه آزاد شده به سرکار خود بازگشتند.

در همین حال پیمانکاران قول اکید داده اند که هر ماهه بین بیستم تا سی ام هر ماه حقوق کارگران تسویه شده و عقب نیفتد.

امیدواریم دیگر کارگران پروژه ای بازداشتی هم با تلاش مدیران پتروشیمی بوشهر هرچه زودتر آزاد شوند.

مصاحبه مسوول سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران با خبرگزاری ایلنا ٢٦ مهرماه

به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران پروژه‌ای صنایع نفتی جنوب یکی از زحمتکش‌ترین و در عین حال پرمساله‌ترین بخش جامعه کارگری ایران محسوب می‌شوند که از گذشته تا امروز درگیر مسائل مختلفی از جمله «حقوق‌های معوقه، پیمانکاران نیروی انسانی، مشکلات مسائل رفاهی و اسکان کارگران، تمایز موقعیت و حقوق با لیست‌های بیمه‌ای» هستند.

یکی از مسائل عمده این کارگران در ماه ه‌های اخیر که منجر به اعتراضاتی در تابستان و پاییز امسال شد، تاخیر و عقب افتادن پی در پی حقوق‌ نیروهای پروژه‌ای صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و پالایشگاهی بوده است. یکی از کارگران پروژه‌ای در عسلویه در همین باره می‌گوید: به‌جز عسلویه اخیرا پس از برخی اجتماعات کلیه حقوق معوقه داده شده اما باقی پروژه‌ها در کنگان و سایر خطوط حداقل دو ماه و بیشتر حقوق عقب‌افتاده دارند.

به گفته‌ی این کارگر شاغل در این حوزه؛ مشکل اصلی در پرداخت حقوق این است که وزارت نفت که طرف قرارداد شرکت‌های پایین‌دستی و پیمانکاری است، موظف به پرداخت و تسویه مبالغ است اما به دلیل تعویق در پرداخت آن مبالغ قراردادها به شرکت‌های زیرمجموعه و پیمانکاری‌ها، حقوق کارگران نیز عقب می‌افتد. البته خود پیمانکاران نیز وقتی پول را دریافت می‌کنند، بازهم در پرداخت‌ها منظم نبوده و حداقل یک تا دو ماه حقوق معوق باقی می‌ماند؛ چه برسد به اینکه شرکت ملی نفت هم در پرداخت تعلل کند! …بیشتر

بازداشت دانش آموزان، زندانی کردن دانشجویان، کشتن جوانان، به اسارت گرفتن مردم معترض، هدف گلوله قراردادن کودکان و نوجوانان، بستن دهان افراد خوشنام و محبوب و … پیام آشکاری دارد: حاکمان حرفی برای گفتن ندارند.

خیزش کارگران پروژه ای نفت در عسلویه و در اعتراض به عقب افتادن دستمزدها که منجر به اعتصابی ٣ روزه برای جلوگیری از بی قانونی های پیمانکاران مافیایی و دخالت های بیجای عناصر غیرنفتی در حق خواهی ها رویداد و سپس همگامی با آنچه در جامعه می گذرد و راهپیمایی در فاز ١٤ و سایت ١ و ٢ پتروشیمی بوشهر، نوید تازه ای به جنبش آزادی خواهی داد. جنبش زیر پوست جامعه جریان دارد و به پیش می رود. …بیشتر

آیا بخش کارگری تکانی شایسته و با ارزش خواهد خورد؟! البته تنها جای امیدی که باقی مانده است این واقعیت است که هربار که مردم به خیزشی انقلابی بر می خیزند تحولات دارای کیفیتی استثنایی و جدید است که آن را نمی توان با گذشته ی خیزش های پیشین مقایسه کرد این واقعیت خیزش مردمی را به صورت کامل متفاوت می کند و هر بار خیزش با ژرفای بیشتری جامعه را متحول و بخش بزرگ دیگری را جذب می کند

کارد ستم طبقاتی از استخوان هم گذشته است به گونه ای که کودکان دختر و پسر(با معیار جهانی) هم وارد میدان نبرد با خفقان و سرکوب شده اند و اکثر آنها به دلیل شجاعتی که به خرج می دهند مورد خشم مزدوران سرکوب قرار می گیرند و برخی به قتل رسیدند و دادگاه های ضد انقلابی آماده اند با کوتاه آمدن مردم شدیدترین احکام را در مورد دستگیر شده ها اعمال کنند. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، ١٢ کارگر دستگیر شده در سایت ١ پتروشیمی بوشهر بیش از ٣ روز است که در بازداشت به سر می برند. نیما غلامی، رسول نوروزی، حسین سلحشور، رضا کوراوند، امید کوراوند، امین علیزاده، آرمان کاوسی، اصلان سواری، حسن احمدی، صمد رفیعی، ساسان رفیعی و معصومی، اسامی کارگران پروژه‌ای بازداشت شده است.

واقعیت این است که از یک طرف بر اثر بی‌عدالتی اجتماعی برآمده از فساد، گرانی و از سوی دیگر باز گذاشتن دست پیمانکاران طماع توسط شرکت نفت و عدم بازرسی مرتب دستگاه بازرسی وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی ظلم مضاعفی به کارگران پروژه ای روا داشته می شود. عقب انداختن حقوق ها بیش از دو ماه، رد کردن لیست کارگران متخصص به عنوان کارگر ساده و به جیب زدن حق بیمه این کارگران و کلاه گذاشتن بر سر تامین اجتماعی و شرایط سخت زیستی و ناگوار کارگران پروژه ای در پروژه ها، نهادینه شدن اجرای برنامه‌های نئولیبرالی اقتصادی و آسیب‌پذیر شدن اقتصاد کشور، آسیب های جدی به معیشت کارگران زده و جو بی اعتمادی در جامعه را باعث گردیده است. مدت‌هاست که امنیت ملی و امنیت اقتصادی-اجتماعی به‌شدت ضعیف و در معرض خطر قرار گرفته است. اکثر مردم ایران، یعنی طبقهٔ کارگر و دیگر لایه‌های زحمتکشان شهر و روستا، به ‌درستی هم نگران وضعیت معیشت خود و هم نگران آیندۀ خود و کشورند. اکثر مردم شاهد وخیم ‌تر شدن وضعیت فلاکت‌ بار اقتصادی، نبود یا کمبود خدمات اجتماعی و بی‌ثباتی اجتماعی‌اند. …بیشتر