٧٥ سال از بهار سال ١٣٢٣ که جمعی از کارگران ارمنی مکانیک دور هم جمع شدند تا اتحادیه کارگران مکانیک اتومبیل را تاسیس کنند، می گذرد. آنان فکر نمی کردند که این حرکت کارگری باعث تربیت کارگران آگاهی خواهد شد که جنبش سندیکایی به آنان افتخار خواهد کرد.
از سال ١٣٢٣ تا ١٣٣٢ به مدت ٩ سال زمان لازم بود تا کوشندگان این اتحادیه در افشاندن بذر آگاهی میان مکانیک های اتومبیل تلاش کنند و با همکاری با دیگر اتحادیه های کارگری به ویژه شورای متحده کارگران و زحمتکشان ایران، قانون کار، بیمه تامین اجتماعی، و مهمتر از همه ٨ ساعت کار را قانونی کنند. اما برای اجرای این قانون از سال ١٣٣٢ تلاش گردید این قوانین به مورد اجرا گذاشته شود و از روی کاغذ به صورت عملی به اجرا در آید. کارگران مکانیکی که در آن سالها در تعمیرگاههای ٥ و ٦ نفره عضو اتحادیه کارگران مکانیک اتومبیل شده بودند، شاگردان خود را نیز نه تنها تشویق به عضویت در اتحادیه می نمودند بلکه خود پیشقدم اجرای ٨ ساعت کار بودند. این مبارزه ای سخت در شرایط آن سالها بود. به ویژه پس از ٢٨ مرداد که سرکوب سندیکاهای کارگری و دستگیری کوشندگانش سیاست روز محمدرضاشاه دیکتاتور و ماموران آمریکایی بود. …بیشتر