طبق گزارش های ارسالی به روابط عمومی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران صبح امروز ١٧ بهمن، در ادامه اعتصابات چند روز اخیر شرکت نیشکر هفت تپه، کارگران بخش کشاورزی که تعداد آنها حدود ٢٠٠ نفر هستند و عمومن صورت خود را با چفیه بسته بودند وارد محوطه صنعتی شرکت شده و مانع برداشت و خارج شدن شکر تولیدی از انبار شکر سفید به خارج از شرکت شدند. متاسفانه تاکنون ازطرف مدیریت شرکت پاسخی به مطالبات عقب افتاده کارگران داده نشده است .
به گزارش رسیده به نشریه پیام سندیکا، با توجه به آزادی ٣٤ نفر کارگر بازداشتی روز گذشته، مدیریت کارخانه نیشکرهفت تپه تلاش دارد تولید کماکان ادامه داشته باشد. اما برخی از پرسنل جلوی مدیریت در تجمع هستند و کسی پاسخگو نیست. اکثر پرسنل روزمزد هستند و خواهان پرداخت حقوق عقب افتاده ٨ ماهه، بن ابتدای سال ٩٥ و تغییر نوع استخدام کارگران روزمزدی که کار مستمردارند به قراردادی طبق قانون کار و همچنین به دستور شورای تامین شهرستان. متاسفانه پیگیری این موضوع به اداره کار واگذارشده ولی تاکنون هیچ اقدامی برای اعمال قانون توسط کارفرما انجام داده نشده است.
از ساعت ١١ صبح الی ساعت ٤ بعدازظهر پیمانکاران طرف قرارداد شرکت اقدام به بستن درب ورودی نیشکربه کارخانه نمودند. که پس ازصحبت های فراوان مسئولین انتظامی و شرکت با آنها و بخاطر احترام به قائم مقام شرکت که از مدیران خوش نام سالهای دور شرکت بوده و اخیرن برای رفع بحران به شرکت برگشتنه اند، پیمانکاران حاضر به باز کردن درب شده و از ساعت ٤ بهره برداری شروع بکارنمود.
از این به بعد برای نشان دادن فعالیت کارگران در زمینه سود رسانی به شرکت، تلاش های این عزیزان را نشان می دهیم تا در دریافتی هایشان از شرکت موثر واقع شود.
١- سیستم ثبت اندازه گیری دمای باتری کک راه اندازی شد
٢- اجرای طرح PIC ، پروژه تزریق پودر ذغال به کوره بلند با موفقیت کامل اجرا شد
٣- نصب پمپ ٤ به آب سیرکوله توربو کمپرسور ٥ در پمپ خانه ١٢
با توجه به اینکه در چند روز گذشته تولید کارگران اقدام به متوقف کردن امر تولید نموده بودند، نیروی انتظامی بصورت گسترده وارد کارخانه شد و بیش ازبیست نفر را بازداشت کرده و از تجمع کارگران جلوگیری کردند. در میان بازداشت شدگان اسماعیل بخشی و کرامت پام از نماینده های کارگران دیده می شود.
به گزارش خبرنگار پیام سندیکا از بیمارستان شهید مطهری که از جمله بیمارستان هایی است که پذیرای خانواده های ذوب آهنی است که در آن کادر پرستاری دلسوزی انجام وظیفه می کنند. اما در کنار این دلسوزی خواهان دستمزدی مناسب نیز بوده و برخی از مشلاتشان را چنین بازگو کرده اند:
١- دستمزدهایشان به هیچوجه با کارشان متناسب نیست
٢- شیفت های کاری سخت و پر استرس باعث دوری از خانواده و افسرده گی را شده است.
پتروشیمی کنگان با دارا بودن ٦٠٠ کارگر با مشکلات زیادی روبروست. به عنوان مثال در شرایط غبارآلود بودن فضا، کار بسیار سخت می شود. یکی از کارگران از اقای عمادی رئیس ایمنی سوال کرد که دلیل اینکه در این گرد و خاک کارگاه تعطیل نشد، چیست؟ ایشان فرمودند که سرعت باد کم بود. ایشان ادعا می کرد که خود در سایت بوده در حالی که اکثر کارگران اعلام کردند ایشان به دفتر پناه برده بودند. کار کردن در این گرد وخاک باعث عفونت ریه می شود و در جنوب کشور این آلودگی یک روز دو روز نیست.
با اعتراض کارگران در مورد کارکردن در گرد و خاک مدیریت اعلام کرده:« هر کی نمیتونه کار کنه تسویه کنه» کارگران بارها به مسوول ایمنی از وضعیت خوابگاه و سرویس و شرایط سخت کار گفته شده است و هر بار قول همکاری دادن اما دریغ از یک کار کوچک.
پیمانکاران برای اینکه بتوانند موج اعتصاب را مهار کنند از همشریانشان برای کار دعوت می کنند. تعداد زیادی از نیروهای پتروشیمی کنگان را اقای اسماعیلی پیمانکار آورده با دستمزد پایین به همین خاطر نمی گذارد کسی حرف بزند و هر کسی اعتراض می کند او را به سرعت اخراج و تسویه حساب می کنند.
با توجه به درخواست مکرر کارگران از مدیریت ذوب آهن جهت حضور برای شنیدن مشکلات کارگران و درج این خواسته در نشریه پیام سندیکا، در روز ٢١ آذر دیداری بین مدیران مختلف ذوب آهن با تنی چند از کارگران صورت گرفت که در آن مهمترین مشکلات کارگری بیان شد:
١- لحاظ شدن سختی کار در افزایش دستمزدها و سابقه بازنشستگی
٢- برقراری تسهیلات از جمله پاداش تولید و شارژ کارت های کارگران به مناسبت های مختلف، برای ترمیم دستمزدها
دوستان عزیز بنده با ۲۷ سال سابقه سخت و زیان‌آور که از بدو خدمت درقسمت ابزارسازی تراکتور سازی مشغول به کار بوده و تراشکاری و سنگزنی وجوشکاری هر روز جزو کارم بود. متاسفانه من به صندوق اینده ساز منتقل شدم با سوابق کاری. همکارانم ۷ سال پیش با شرایط سخت و زیان‌آور بازنشسته شده اند و الان ۳.۵ الی ۴میلیون حقوق دریافت می کنند . در حالی که صندوق آینده ساز با هزاران بهانه برای بازنشسته کردن ما کارگران عضو این صندوق ۷ سال است که امروز وفردا می کند .۳روز پیش جواب قطعی را کتبا به شرکت ارسال کرده است و در آن آمده است که ماشین کاری کار سخت و زیان آور محسوب نمیشود. آیا سزاوار است بعد از ۲۷سال کار سخت و زیان‌آور چنین جوابی شنید درحالی که ازلحاظ روحی وجسمی درشرایط بدی قرار دارم .
٢٢ بهمن امسال، ٣٩ سال از آنچه مردم در خیابانها فریاد می زدند و خواستار آن بودند و به آن نرسیدند، می گذرد. ٣٩ سال خواسته های انقلابی مردم بی پاسخ مانده و شورش دیماه زحمتکشان واکنشی است به این بی اعتنایی. و جالب آنکه همه مسوولین خود نیز معترض روند کنونی هستند و کسی نیست به آنان بگوید پس چه کسی جز شما مسوولین ٣٩ ساله، باعث خرابی مملکت است؟
وقتی در سال ٦١ سندیکاهای کارگری بسته شد و فقط برای دستگیری رهبران کارگری فلزکارمکانیک سه مینی بوس اعزام گردید، راه خرابی های امروز آغاز شد؟؟
طی گفتگوی به عمل آمده از سوی خبرنگار پیام سندیکا با کارگران موضوعات زیر مطرح گردید:
١- با توجه به سود دهی کارخانه چه رابطه ای بین این سوددهی و افزایش سرمایه که با فروش زمین های ذوب آهن همراه شده است، وجود دارد؟
٢- با اعلام روابط عمومی در مورد تهاتر بدهی ها، مانده بدهی شرکت بر اساس اعلام ٣٥١٠ میلیارد تومان است. آیا بدهی تامین اجتماعی و شرکت برق نیز در این بدهی ها آمده است؟؟