29 آبان سالروز تصویب قانون کاری است که قرار بود بر آمده از انقلاب مردمی باشد ولی متاسفانه از قانون قبلی که اعتصاب را برسمیت می شناخت و سندیکاهای کارگری را به عنوان نماینده کارگران به مذاکره فرامی خواند، بسیارعقب مانده تر گردید. بی مناسبت ندیدم روند تصویب قانون کار را در تاریخ مبارزات کارگری را برای دوستان بنویسم.
روز 5 مرداد 1325 قانون کار برای اولین بار مطرح می شود، روزنامه «ظفر»، ارگان «شورای متحده مرکزی کارگران و زحمتکشان ایران» می نویسد: « بالاخره پس از ۲ سال انتظار،دولت لایحه قانون کار را تقدیم مجلس کرد». این اولین باری بود که از طرف دولت در ایران، چنین لایحه ای برای تصویب به مجلس برده می شد. اما طبقه کارگر ایران برای قبولاندن قانون کار به مقامات دولتی، مبارزات سختی را پشت سر گذاشته بود. مبارزه کارگران در ایران سابقه ای طولانی دارد. تا پیش از حکومت رضاخان، مبارزات کارگران دستاوردهایی نیز داشت. اما با حکومت رضاخان، جنبش کارگری به شدت سرکوب شد. در این زمان اصلن صحبتی از حقوق کارگر در میان نبود. با اینحال رضاخان نتوانست اتحادیه های کارگری رابه کلی ازبین ببرد.بعضی ازاین اتحادیه ها مانند نفت،راه آهن،دخانیات و چاپخانه ها بطورمخفی فعالیت می کردند وحتا بعضی از نمایندگان آنها مانند «حجازی» یا «شرقی» در همین زمان در کنگره های بین المللی شرکت کردند. در چنان شرایط خفقان آوری طبیعی بود که کارگران برای به دست آوردن ابتدایی ترین حقوق خویش باید مبارزات سختی را دنبال کنند. تحت تاثیر همین مبارزات بود که در سال ۱۳۱۵، نظامنامه ای در مورد رابطه کار و سرمایه تنظیم شد. هنوز صحبتی از قانون در میان نبود. تازه این نظامنامه هم بسیار ناقص بود. موادی راجع به استخدام کارگر و بهداشت محیط کار در این نظامنامه دیده می شد. اما این نظامنامه جنبه تشریفاتی داشت و به آن عمل نمی شد تا اینکه رضاخان در سال 1320 از ایران فرار کرد. …بیشتر
