با تاسیس شورای متحده مرکزی زحمتکشان ایران در بهار سال 1323جنبش کارگری ایران به سطح بالاتری از اتحاد دست یافت و در این سطح با کارفرمایان بزرگ از جمله شرکت انگلیسی نفت در جنوب، خاندان پهلوی و سرمایه داران صنعتی و خدماتی به مقابله و رو در رویی پرداخت. اوج این کشمکش در 23 تیر و در اعتصاب کارگران شرکت انگلیسی نفت پدیدار شد. از اوایل سال 1325 دولت وقت ایران و استعمار انگلیس گزارشاتی از قدرتمند شدن زحمتکشان دریافت می کردند. در اول ماه مه 1325 فقط در تهران 60 هزار نفر در راهپیمایی روز کارگر شرکت کردند و سخنرانی رضا روستا رهبر شورای متحده مرکزی از رادیو به مناسبت اول ماه مه پخش شد. بیش از 300 هزار کارگر در سراسر ایران با رهبری شورای متحده در راهپیمایی روز اول ماه مه شرکت کردند و این یک قدرت نمایی طبقه کارگر در برابر استعمار و دیکتاتوری بود. نقطه عطف این راهپیمایی در خوزستان بود که طبقه کارگر متشکل در صنایع نفت سینه به سینه استعمار انگلیس ایستاد.

« در راهپیمایی 11/2/1325 خوزستان، سخنرانان خواستار 8 ساعت کار، افزایش دستمزد، بهبود وضع مسکن، حقوق روزهای جمعه، تدوین قانون جامع کار شدند. یک سخنران زن، نفت را مروارید ایران خواند و انگلستان را متهم کرد که برای خوراک سگها بیشتر از مزد کارگران خرج می کند وخلع ید از شرکت ایران و انگلیس راخواستار شد. کنسول بریتانیا درخرمشهرهشدارداد که دراین مراسم سخنگوی زنان نه تنها تقاضای یک قانون کارجامع متشکل از پرداخت برابر برای کارمساوی رامطرح کرده، بلکه خواستارملی شدن نفت شده است.» (1) …بیشتر

افراد بسیاری وقتی در روند جنبش کارگری قرار می گیرند تبدیل به انسانهایی می شوند که نه تنها در سطح خانواده و دوستان شاخص می شوند بلکه عنصری حرکت دهنده در رسته شغلی خود نیز بدل می شوند.

حاج عباس خرم در تاریخ ٢/١/١٣١١ متولد شد. هیچکس فکر نمی کرد شاگرد نانوای اوایل دهه ٢٠ بتواند آن چنان رشد فکری پیدا کند که سالها در میان نانوایان تهران و کشور حرف اول را بزند و یاریگری موثر در جنبش کارگری به ویژه پس از کودتای خونین ٢٨ مرداد ٣٢ و سالهای سیاه پس از کودتا گردد.

حاج عباس خرم در اواخر دهه بیست عضوی موثر در میان کوشندگان نانوایان و شورای متحده گردید. او هیچگاه عقاید مذهبی اش را فراموش نکرد اما این عقاید باعث نشد که او از روند جنبش کارگری تا آخر عمر خارج شود و یا همبستگی کارگری را فراموش کند.
…بیشتر

تصویب قانون کار در سال ١٣٢٥ با همگامی زحمتکشان و بزرگترین سازمان سندیکایی اش شورای متحده مرکزی انجام گرفت و به یکی از آرزوهای زحمتکشان از سالهای آغازین ١٢٧٠ جامه عمل پوشاند. قانون کار پس از قانون اساسی مهمترین قانون در هر جامعه ای به شمار می رود زیرا تنظیم کننده روابط کار بین تولید کنندگان نعمات جامعه یعنی طبقه کارگر و روابط تولید است. قانون کار از ماهیت نظام های اجتماعی حاکم بر کشورها و مبارزات طبقه کارگر تبعیت می کند. با این همه در ارتجاعی ترین نظام ها نیز به دلیل حضور گسترده کمی و کیفی زحمتکشان در جامعه و در تولید قانون کار نمی تواند بع صراحت حقوق کارگران را در مناسبات و شرایط کار نادیده بگیرد و به توجیه یک جانبه استثمار کارگران پرداخته و در دفاع از سرمایه داران بپردازد.

تصویب قانون کار در ٢٩ آبان ١٣٦٩ که حاصل توازون قوا در جامعه آن روز بود و سرمایه داری سنتی تجاری تمام تلاش خود را نمود تا این قانون را حذف و به جای آن قانون اجاره را به جنبش کارگری تحمیل کند. قانون مصوب اشکالات زیادی دارد اما پایه ای است بر روابط کار و سرمایه. ما برای آنکه نقش موثر سندیکاهای کارگری در تحولات جامعه را نشان دهیم به مبارزات شورای متحده مرکزی قدرتمندترین تشکل سراسری کارگران ایران در دهه ٢٠ می پردازیم. …بیشتر

بعد از اجرایی شدن کمپین سال ١٣٩٩ از اواخر این سال با اطلاعیه های بی نام و نشانی که با لجن پراکنی علیه سندیکا و رهبران آن از جمله ارصلان امینی طراح کمپین و مازیار گیلانی نژاد مسوول سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران شدیم که به دنبال کم اثر جلوه دادن دستاوردهای کمپین و به نوعی ترور شخصیت کمپین ١٣٩٩ بود. در نهایت افرادی با فعالان سندیکایی در پروژه ها تماس گرفته و خواهان اعلام کمپین دیگری در فروردین ١٤٠٠ بودند که با درایت سندیکا اعلام گردید:« باید دستاوردهای کمپین افزایش حقوق و عقب نیفتادن دستمزدها را تثبیت کرد بعد به دنبال اعتصابی دیگر بود»
با نظر سنجی هایی که صورت گرفت کارگران پروژه ای هنوز هم از حقوق خود ناراضی بودند به ویژه روزهای استراحت خود را که با ترفند کارفرمایان به کمتر از 4 روز در ماه به ٢٤/٦ می رسید. موضوع روزهای استراحت و افزایش دستمزدها خواسته غالب کارگران بود. متاسفانه عده ای برای آنکه شهرتی بهم بزنند پیش دستی کرده کمپین ٢٠/١٠ را در اول تیرماه کلید زدند. در حالی که رهبران کمپین و سندیکا روز اول تیرماه را نامناسب می دانستند چون انتخابات ریاست جمهوری در پیش بود و همه مسوولین درگیر این اتفاق سیاسی شده بودند و کسی پاسخگو نبود. اکثر شرکت ها هم خواهان رکود در پروژه های نفتی برای تعیین تکلیف وزیر نفت و معاونین آن شده بودند. با اعلام زود هنگام کمپین ٢٠/١٠ رهبران سندیکایی حاضر در پروژه ها به سرعت موضوع را با سندیکا در میان گذاشته و سندیکا دستور همراهی با اعتصاب را اعلام کرد. با هماهنگی و اطلاع رسانی تا آخر تیرماه حدود ١١٠ هزار کارگر در اعتصاب شرکت کرده بودند. پیمانکاران و شرکت های نفتی که در کمپین قبلی غافلگیر شده بودند این بار به سرعت با بخشی از کارگران وارد مذاکره شده جوشکاران و فیترها را از دیگر رشته ها جدا نموده با آنان به مذاکره نشستند که از طرف نادانان به «مجامع عمومی کارگران» نامگذاری می شد. با آنکه رهبران سندیکایی متذکر می شدند که همه رشته های کاری باید در این مذاکرات شرکت داشته باشند و منافع همه کارگران در یک کارگاه باید لحاظ شود، اما مذاکرات با پیمانکاران و شرکت های زرنگ!! به آنجا ختم شد که اکثر جوشکاران و فیترها با حقوق های مصوب کمپین از ٢٥ میلیون به بالا سرکار رفته و حتا از کارگران کمکی خود نیز حمایت نکردند چه رسد به دیگر رشته ها. با مقاومت کارگران دیگر رشته ها از جمله کمکی ها، داربست بندها، ساپورت،… و بخش کوچکی از کارکنان اداری پروژه ها، این کارفرمایان مجبور شدند افزایش حقوق نیم بندی را هم به دیگر رشته ها بدهند. البته این پیمانکاران در حد ٥٠ کارگر و کمتر نیرو داشته و آغاز به بستن قراردادها کردند. …بیشتر

با پیروزی انقلاب ضداستبدادی و ضدامپریالیستی بهمن ٥٧ که کارگران به رهبری سندیکاهای مختلف و به ویژه سندیکای کارگران شرکت نفت توانستند با بستن شیرهای نفت مهُر و نشان خود را بر خواسته های انقلاب بزنند و پس از این رخداد به دنبال اجرا کردن خواسته های خود باشند. آنچه رخ داد درخشان بود. از همان خیزش مردم، سندیکاهای کارگری توانستند با درک سمت و سوی اعتراضات به آن پیوسته و در روزهای پس از پیروزی انقلاب بهمن با انتخاب رهبران واقعی، سندیکاها را همچنان پیشتاز جنبش کارگری قرار دهند. کمیته های اعتصاب در کارخانه ها و ادارات زمام امور را در دست گیرند و شوراهای اعتصاب که بیرون آمده از دل اعتصاب ها بودند در کنار سندیکاهایی همچون ذوب آهن و مجموعه عظیم نفت و گاز و ایران ناسیونال (ایران خودرو)، کفش ملی … توانستند مدیریت کارخانه ها را به عهده گرفته به بهترین وجهی مدیریت کارگری را به عرصه مدیریتی جامعه معرفی کنند. تولید افزایش یافت، کیفیت کالاها بالا رفت، دستمزدها افزایش و به موقع پرداخت می شد، بیمه همه کارگران بر طبق شغل و دریافتی شان به تامین اجتماعی ارسال و پرداخت می شد. افزایش دستمزدها باعث شد کارگران از اضافه کاری خودداری کرده و ساعات اضافه را کارگران بیکار تازه استخدام شده به عهده بگیرند و بیکاری کاهش یابد. کارگران هم به جای ساعات اضافه کاری که دیگر کار نمی کردند برای ارتقا شعور و آگاهی سیاسی شان با شرکت فعال در سندیکاها و شوراهای کارگری و احزاب و سازمان های سیاسی مورد علاقه شان، اختصاص داده و بازوی قدرتمندی برای تغییرات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی باشند. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، امروز ١٩ آبان نماینده ٢٠٠٠ کارگر پروژه ای مازیار گیلانی نژاد خبر داد طی تماس های مکرر با مسوولین وزارت نفت و ارایه اسناد تخلفات تاکنون پیمانکار صالحی و شرکت پترو پاک پرونده های تخلفاتشان در شرکت نفت در حال بررسی است و آنان برای ماست مالی کردن کارهای خلاف خود دست به توجیه زده اند که مورد مخالفت قرار گرفته است.

همچنین امروز گروهی از شاکیان شرکت پایندان و صالحی پیمانکار پس از حضور در دفتر مرکزی پایندان در تهران با توصیه نماینده شان مازیار گیلانی نژاد به شرکت نفت رفته با مسوولین در حال مذاکره تا این ساعت هستند ( ١٠ شب) . نتیجه مذاکرات در خبر بعدی به اطلاع دوستان خواهد رسید. …بیشتر

با انتشار «نظری بر کارنامه ١٦ سال فعالیت سندیکایمان» دوستانی با سندیکا تماس گرفته و نکاتی را متذکر شدند:

١- در طی ١٦ سال فعالیت سندیکا می توان ادعا کرد که بیش از ٥٠٠ مورد کاری که به کارگران بیکار سندیکایی و خانواده هایشان پیشنهاد شد، منجر به استخدام این عزیزان گردیده است و این یکی از فعالیت های ثمربخش ما بوده که از قلم افتاده است.

٢- بعد از اشتغال به کار این کارگران، سندیکا مواردی چون نحوه و مبلغ دستمزد، ساعت کار، رد شدن لیست بیمه کارگران به سازمان تامین اجتماعی را رصد کرده و چنانچه اجحافی در حق کارگری می شد با پیگیری سندیکا حق کارگر گرفته شده است. …بیشتر

با ورود به سال 1400 می طلبد که نگاهی داشته باشیم به 16 سال فعالیت اعضای سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران.

از 21 اردیبهشت سال 84 که اولین نشست بازگشایی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک رقم خورد 16 سال می گذرد. 16 سالی که توام با فعالیت های پیگیرانه در دورانی سخت بود. هنوز موضوع فعالیت سندیکایی در جامعه جا نیفتاده بود و زحمتکشان جوان از چند و چون اینگونه فعالیت ها خبر نداشتند. لازم بود آموزش ببینیم و این آموزش ها را به میان نسل جوان ببریم. کاری بس سخت و پُر هزینه اما چاره ای جز این نبود.

در طی سالها افرادی سودجو، شهرت طلب، خودبزرگ بین که فکر می کردند می توانند سندیکا را نردبان امیال حقیر خود کنند، به سندیکا آمدند اما با فعالیت های آرمان گرایانه و سخت کوشانه اعضای سندیکا پی بردند که آدرس را عوضی آمده اند و با کوله باری انباشته از تهمت و افترا بر علیه سندیکا، به محاق رفتند. …بیشتر

به نام خدا

در آوریل ۱۸۸۰ میلادی اتحادیه‌ی کارگری آمریکا برای تصویب قوانین به منظور کاهش ساعت کار از ١٠ ساعت به ٨ ساعت بدون کاهش دستمزد تلاش کرده‌اند،ولی با مقاومت کارفرمایان و دولت مواجه شد و به نتیجه نرسید.

چهار سال بعد فدراسیون اتحادیه صنعتی و کارگری دو سال به دولت مهلت داد تا قانون ٨ ساعته کار را به تصویب برساند،ولی دولت و کارفرمایان این‌بار به بهانه‌هایی و وعده‌هایی متعدد از پذیرش این درخواست کارگران شانه خالی کرد. …بیشتر

از تولد جنبش کارگری تاکنون تلاش های بسیاری صورت گرفته تا روند جنبش کارگری از مسیر خود منحرف و با شکست روبرو شود. چه از درون خود جنبش و چه از سوی دشمنانش. از آغاز جنبش نوین سندیکایی در دهه هشتاد، از سوی جریان های مختلف چه کارفرمایی و چه جریان هایی که داعیه طرفداری از کارگران را دارند تلاش شده است مبارزات زحمتشان ایران با ترفندهای مختلف از مسیر اصلی خود جدا شود. یکی از شگردهای سرمایه داری جهانی و داخلی به خدمت گرفتن رسانه های فراگیر برای این منظور است. این رسانه ها وظیفه دارند موضوعات کارگری را نه از جنبه انسانی و یا حقوق بشری، بلکه برای سواستفاده کشورهای خارجی و سرمایه داری داخلی با تولید خبر بکار گیرند. اغلب افرادی که در دام این رسانه ها می افتند پس از چندی از تیتر این رسانه ها حذف و به ورطه فراموشی سپرده می شوند و یا در خدمت زر و زور و تزویر به زندگی حقیرانه خود ادامه می دهند. سرنوشت منصور اسالو کارمند اداری شرکت واحد اتوبوسرانی تهران باید درس خوبی برای همه کنشگران در داخل کشور باشد. منصور اسالو کارگر مبارز را آن چنان باد کردند که او به واقع متوهم شد که واقعن جنبش کارگری و سندیکایی با انگشتان او می چرخد و از داخل زندان فرمان های مختلف صادر می کرد. مصاحبه های متعدد با خبرگزاری های خارجی که با نیت های خاص کثیف سرمایه داری با او می شد، این توهم را هر روز بیشتر کرد و آن شد که امروز می بینیم. …بیشتر