از زمان پیدایش جنبش کارگری در ایران، تلاش برای منحرف کردن آن و تبدیلش به تشکلی فرمانبردار حکومت ها و سرمایه داران و یا اگر امکان پذیر نبود، سرکوب و بیکار کردن و یا کشتن عناصر کلیدیش، همیشه در دستور کار دشمنانش بوده است.
کنشگران قدیمی جنبش کارگری هنوز از یاد نبرده اند آنچه بر سر ٢ تن از بزرگان جنبش کارگری در زمان رضاشاه و پهلوی دوم آمد و سرانجامشان چه شد. دو همرزم، یوسف افتخاری و علی امید. یوسف افتخاری دانش آموخته مدرسه حزب کمونیست(کوتو) و بعدها کارگر شرکت نفت. علی امید کارگر شرکت نفت و عضو حزب کمونیست ایران. هر دو از رهبران ممتاز اتحادیه کارگران شرکت نفت و اعتصاب به یاد ماندنی ١٣٠٨ بودند. بعد از این اعتصاب دستگیر و تا سال ١٣٢٠ در زندان ماندند. هر دو تلاش کردند بعد از رهایی از زندان تجربیات خود را برای زحمتکشان به کار گیرند. یوسف افتخاری بعد از رهایی از زندان در سال ١٣٢٠، مدعی رهبری جنبش کارگری شد و حتا برای رقابت با علی امیدها از ایجاد تشکل های شاه فرموده ابایی نداشت و بعد از کودتای آمریکایی ٢٨ مرداد ١٣٣٢ نیز زندگی بدی نداشت و کارهای قلمی اش را با توهین به گذشته خود و همرزمانش می گذارند. اما بعد از کودتای آمریکایی ٢٨ مرداد ١٣٣٢ علی امید بارها دستگیر، بیکار و فقیر ماند و برای حفظ شرافت خود حتا در اواخر عمر به کیسه کشی حمام پرداخت اما شرف کارگری خود را نفروخت. علی امید الگویی برای کنشگران کارگری است و یوسف افتخاری سرمشق خائنان و پُست پرستان شد. …بیشتر