بحث درباره اهمیت فعالیت سندیکاهای کارگری در دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان با توجه به وضعیت ناگوار اقتصادی کشور با حرارت در میان فعالین کارگری میهن ما جریان دارد. چگونگی فعالیت سندیکاها، راه های مقابله با جو پلیسی محیط های کارگری، برقراری ارتباط مستقیم و بی واسطه با توده های کارگر در کارگاهها و کارخانه های بزرگ و کوچک، نقش تشکل های زرد و غیر واقعی و از همه مهمتر چگونگی اتخاذ سیاستی صحیح از سوی سندیکاهای مستقل در برابر طرح های جدید وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی خصوصاً طرح های مربوط به سه جانبه گرایی، حذف قانون کار، ایجاد مناطق آزاد تجاری که از پوشش قانون کار خارج اند، ازجمله مباحث با اهمیت و موضوعات روز در جنبش کارگری ـ سندیکایی کشور است.

در سالهای فعالیتم در سندیکای فلزکارومکانیک بارها از من سوال شده که حدود فعالیت سندیکا چیست؟ و تاچه حد درگیر مسایل اجتماعی و سیاسی می شود؟ آیا مواضع فعلی سندیکای کارگران فلزکارومکانیک در عرصه های اجتماعی و اقتصادی، سیاسی، خارج از محدوده کار سندیکایی نیست؟ متاسفانه این سوال بیشتر از طرف کسانی عنوان می شود که نه تنها کار سندیکایی و اصول سندیکایی را نمی دانند بلکه حتا تاریخ جنبش سندیکایی راهم نخوانده اند.از طرفی بسیاری دیگر نیز سندیکاها را تشکلی بی خاصیت ،که از رشد آگاهی طبقاتی کارگران جلوگیری کرده و آنان را از داشتن اُفق دید محروم می کنند،نام برده اند. این دوستان معتقدند که سندیکاها چون در سیاست (البته آنطور که منظورآنان است) دخالت نمی کنند وفقط به مسایل اقتصادی می پردازند، در نتیجه کارگران سندیکایی از آن رشد یافتگی که نیازطبقاتی اشان است و از خصلت طبقاتی خود دور می شوند واز وظیفه اصلی خود که همانا تسخیر ماشین دولتی است در روز موعود پرهیز می کنند.

با تاسیس شورای متحده مرکزی زحمتکشان ایران در بهار سال 1323جنبش کارگری ایران به سطح بالاتری از اتحاد دست یافت و در این سطح با کارفرمایان بزرگ از جمله شرکت انگلیسی نفت در جنوب، خاندان پهلوی و سرمایه داران صنعتی و خدماتی به مقابله و رودررویی پرداخت. اوج این کشمکش در 23 تیر و در اعتصاب کارگران شرکت انگلیسی نفت پدیدار شد. ازاوایل سال 1325 دولت وقت ایران و استعمارانگلیس گزارشاتی از قدرتمند شدن زحمتکشان دریافت می کردند. در اول ماه مه 1325 فقط در تهران 60 هزار نفر در راهپیمایی روز کارگر شرکت کردند و سخنرانی رضا روستا رهبر شورای متحده مرکزی از رادیو به مناسبت اول ماه مه  پخش شد. بیش از300هزار کارگر در سراسر ایران با رهبری شورای متحده در راهپیمایی روز اول ماه مه شرکت کردند و این یک قدرت نمایی طبقه کارگر در برابر استعمار و دیکتاتوری بود. نقطه عطف این راهپیمایی در خوزستان بود که طبقه کارگر متشکل در صنایع نفت سینه به سینه استعمار انگلیس ایستاد.