به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، از کارخانه های جام ایمن واقع در چهاردانگه اسلام شهر تهران خبر میرسد که از 180 کارگری که در این کارخانه کار می کنند 20 نفر در اردیبهشت ماه اخراج شدند. این کارگران بیشتر کارگران قدیمی کارخانه با حقوق هایی بالاتر از حداقل حقوق بوده اند.
این شیوه که سالهاست در این کارخانه رواج دارد برای کم کردن مثلن هزینه های کارگری است تا بتوان کارگرهای جدید با حداقل حقوق را به استخدام در آورد. متاسفانه کارفرمای این کارخانه عقل معاش ندارد و نمی داند که کارگران تازه وارد به دلیل عدم آشنایی کافی و دقیق با کار شیشه باعث بالا رفتن آمار شکستن شیشه
می شوند و هزینه های کارخانه بالا مى رود.

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، پیمانکاری گل محمدی شرکت زلال ایران در پالایشگاه شاهین شهر نه تنها حقوق کمپین را برای کارگران ترتیب اثر نداده است بلکه فقط با اضافه کردن ٥٠٠ هزار تومان به حقوق کارگران پروژه ای خود را از دست اجرای کمپین خلاص کرده است.
با اینکه پیمانکاران به مدیران کمپین قول داده بودند که به هیچوجه حقوق کارگران را عقب نیاندازند این پیمانکار چند روزی است فقط حقوق تیرماه را به کارگران داده و ٢ ماه عقب افتادگی دارد.
کارفرمایان متقلب از چشمان تیزبین کارگران خلاصی نخواهند داشت

منوچهر آشتیانی، مترجم و استاد پیشکسوت علوم اجتماعی و فلسفه که دلش با آرمان های طبقه کارگر از نوجوانی پیوند خورده بود، دیروز درگذشت و نام نیکی در حوزه علوم اجتماعی از خود به جای گذاشت. این استاد دانشگاه چپ گرا، هیچگاه از آرمان های کارگری خود فاصله نگرفت و آنچه آموخت را در این راه به کار برد. کتاب «کارل مارکس و جامعه شناسی شناخت» که به چاپ دوم نیز رسید، موید نظر ماست.

در دیداری که اعضای سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران در نوروز ١٣٩٦ با ایشان داشت ضمن گفتگو درباره محدودیت های نظری در تبلیغ آرمان های کارگری،ایشان یک جلد کتاب «کارل مارکس و جامعهشناسی شناخت» را به کتابخانه سندیکا هدیه کرد تا دین خود را در این زمینه به بخش آموزشی سندیکا ادا کرده باشد. اوبه
راستی مصداق این شعر است:
…بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، مدیریت ایران خودرو حتا کارگرانی را که برایش 18 سال خدمت کرده اند را هم رسمی نمی کند. به آنان گفته می شود:« تبدیل وضعیت استخدام رسمی هیچگونه مزیتی برایشان ندارد»

سوال اینجاست که حتا اگر مزیتی هم ندارد اگر کارگری این خواسته را داشته باشد شما چرا مقاومت میکنید؟ در ضمن طبق قانون، کارگری که 3 سال به طور مستمر در جایی کار کند، رسمیمحسوب می شود چه برسد به 18 سال کار در یک مجموعه ای چون ایران خودرو.

البته رسمی شدن هم مزایایی بسیاری دارد که در زمان بازنشستگی هم مستمری و هم مزایای پایان خدمت را برای دریافتی کارگران بالا خواهد برد.

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، پیمانکاری پارس فنون یا همان کیانپور به کارفرمایی پتروصنعت شهیدرجایی در فاز 2 و 3 عسلویه با 120 کارگر، شیادی جدیدی را آغاز کرده اند. اول کارگر را با حیله به سرکار کشانده بعد از 10 روز به بهانه های مختلف زیرتمام قول و قراردادها می زنند. اول می گوید حقوق فیتر 8 میلیون است ولی باید 10 روز کار کنی تا معلوم شود چقدر ماهری ولی بعد از 10 روز می گوید حقوق شما 6 میلیون نیم است. در این کارگاه به کمکی ۳۶۰، جوشکار فول۶ ونیم، مونتاژکار هم ۵ونیم حقوق می دهند. خوابگاه افتضاح است. اتاق هایی که ظرفیت دونفر را داراست تا ۶ کارگر مجبورند که داخلش زندگی کنند. اولش می گویند اینها چند روز مهمان هستند ولی میشوند دایمی.
غذا آشپزخانه واقعا غیرقابل خوردن است. بعد از 11 ساعت کار یک غذای سرد و بی کیفیت منتظر توست تا او را بخوری که اکثرن از خوردن آن خودداری می کنند. برای ۱۲۰نیرو فقط ۶تا حمام و ۶تا دستشویی و توالت گذاشته اند. بعد هم ساعت ۹شب که به خوابگاه می روی بوی شدید فاضلاب دستشویی ها داغانت می کند.
زمان کار 11 ساعته است و اکثرن کارگران را بعد از 11 ساعت کار با زور اضافه کار نگه می دارند. حتا اکثر جمعه ها هم باید بایستی و کارکنی. اعتراض هم بکنی چند تا از اقوام و آشناهایشان با ۳۰۰ هزار تومان بیشتر حاضرن تو را قصابی کنند. اینجا عسلویه نیست ارودگاه اجباری کار است.

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، از وضعیت کرونا در ساوه در پیک سوم آن :
با توجه به شروع پیک سوم کرونا در جهان و در ایران تدابیر لازم برای مبارزه جدی با آن در شهر ساوه متناسب با شرایط جدید، گرفته نشده است و بیشتر از طرف مسئولان به توصیه های بهداشتی بسنده شده است. چرایی اینکار مشخص نیست. پرسش این است: چرا مسئولان شهر ساوه، مانند اواخر اسفند و اوایل فروردین شهر را ضد عفونی نمی نمایند؟ چرا رفت و آمد در شهر را مانند گذشته کنترل نمی کنند؟ چرا مانند گذشته با بلندگو در شهر جار نمی زنند و مردم را به زدن ماسک تشویق نمی کنند؟ چرا نهادهای مردمی و مدنی مانند اوایل فروردین آستین بالا نمی زنند و دست از نظارت و خدمات دهی کشیده و یا کم کرده اند؟ آیا مگر این بیماری کمتر شده و یا این بیماری کنترل شده است؟ باید در جواب بگوئیم نه. پس چرا مسوولان و نهادهای مدنی مانند گذشته خدمات نمی دهند؟ چرا در کارخانه های شهر صنعتی مبارزه با کرونا دیگر جدی گرفته نمی شود؟ چرا در کارخانه هایی که امکان دورکاری وجود دارد آن را لغو نموده اند. بطور مثال در کارخانه تولید دارو دور کاری پرسنل از اول مهر لغو شده است.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ساوه مصرانه از مسوولان و نهادهای مدنی شهر می خواهد که امر مبارزه با بیماری کرونا را در پیک سوم آن جدی گرفته ومانند گذشته به وظایف خود عمل نمایند تنها با همکاری و اتحاد همه ما قادر خواهیم بود کرونا را شکست دهیم.

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، تنها در یک صرفه جویی یک میلیون یورویی در طراحی داخلی خط بدنه خودروی K١٣٢ توسط کارگران با هوش و سخت کوش به جیب ایران خودرو سرازیر شد.

آیا مدیریت ایران خودرو هم به وظایفش در قبال وضعیت معیشتی و سلامتی کارگران به درستی عمل می کند؟ متاسفانه این چنین نیست و حتا مدیریت ایران خودرو از اجرای قوانین برای کارگران شانه خالی می کند. برای نمونه کارگرانی که با پیمانکاران تعاونی خاص در خطوط تولید کار می کنند از مزایای سختی کار مانند همکارانشان در همین سالن برخوردار نیستند؟

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، پیمانکاری بنام هوشنگ کیانپور حقوق جوشکاران و بقیه نیروها را مدتی بعد از کمپین دوباره به صورت قبل باز گردانده است. این پیمانکار که در فاز ۲ و ۳ مشغول کار است برای جوشکار فول ارگون دستمزد ۷ میلیونی منظور کرده در حالی که بعد از کمپین سراسری افزایش دستمزدها ۱۰ میلیون کرده بود. الان فیتر زده ۸ میلیون که قبلن ۱۰ میلیون بوده، کمکی ۵ میلیون زده بود حالا کرده ۴ میلیون.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران و گروه پایپینگ و اکیپ پروِژه ای ها به ایشان اخطار می کند هرچه زودتر دست از این شیادی بردارد وگرنه با برخورد سخت ما و کارگران پروژه ای روبرو خواهد شد.

کارگران هوشیار باشند و این گونه تخلفات را به ما گزارش کنند تا با افشای این نامردان آنان را در صورت پافشاری بر اعمال غیرانسانی خود تحریم کارگری کنیم.

تقابل نئولیبرالیسم با تولید در عرصه کشاورزی و خصوصا در حوزه دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی، بقولی رابطه کارد هست و پنیر است. در نگاهی به گذشته نه چندان دور در برهه ای که هنوز شور انقلابی و استقلال طلبی بر کشور حاکم بود ، می دیدیم چگونه کشاورزی گامهای بلند به سوی تولید با کمیت و کیفیت
برمی داشت و با شور انقلابی دستیابی به توسعه پایدار را در استراتژی خود نهفته و تسخیر بازارهای جهانی را به دلیل مازاد تولید در رئوس برنامه خود داشت َو دولتها با واگذاری ادوات کشاورزی و تخصیص یارانه به تولیدات کشاورزی و خدمات کشاورزی و کمک در تهیه و تامین نهاده های اولیه تولیدات کشاورزی و در اختیار گذاشتن سم و کود و بذرهای مختلف و نهالهای باغستان ووووو امیدواری را برای ایجاد کانالی برای حضور در بازار جهانی و به تاسی از آن ترفیع معیشت و سطح کیفی زندگی خانوارهای کشاورزی را هدف خود قرار داده بود.

اما غافل از اینکه سیاستهای اقتصادی نئولیبرالیسم که توسط دولت آقای هاشمی رفسنجانی استارت خورده بود و آقای روحانی آن را به کمال رسانده، برنامه دیگری را برای تولید و اقتصاد کشاورزی طراحی مینمودند و عمده نگاه خود را به سمت سوق دادن کشاورزی به سمت خصوصی ساختن صفر تا صد امور کشاورزی و در اختیار اقتصاد بازار گذاشتن و سیطره بازار بر مراحل کاشت و داشت و برداشت و خدمات کشاورزی و نهاده های کشاورزی مانند سم و کود و بذر و …..را طراحی می نمود و هرگونه نظارت دولتی بر تعیین قیمت محصولات کشاورزی و نظارت بر کیفیت و قیمت بذر را حذف نموده و دیگر از تراکتور و تیلر و بیل و چکمه و کود و سم دولتی خبری نشد و با الفاظ دهن پرکنی انعطاف پذیر ساختن اقتصاد کشاورزی کلاه گشادی را بر سر کشاورزی و کشاورزان گذاشت و کشت و صنعتهای بزرگ را در اختیار سرمایه داران و بخش خصوصی گذاشت و حمایت از کشاورز و کشاورزی تبدیل به خاطر خوش جهت بازگو نمودن به نسلهای آتی گشت.

اینگونه شد که امروز کشاورز بذر سیب زمینی را به قیمت هفت هزارتومان می خرد اما تولید خود را به قیمت ۲۵۰۰ تومان یعنی به قیمت سالهایی که دلار ۱۳۰۰ تومان بود در اختیار دلالان می گذارد و هزینه هر هکتار کشت سیب زمینی به بیش از ۴۰ میلیون افزایش یافته اما کل محصول یک هکتار کشت سیب زمینی کمتر از ۴۰ میلیون بفروش میرسد این همان اقتصاد غارتگر نئولیبرالیسم می باشد که در تمامی سکوهای تولید اعم از صنعت و کشاورزی و دامداری و…… رواج دارد

منوچهر سراج عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، کارگرانی که در سالن بدنه سازی پژوپارس و در قسمت صندلی سازی کار می کنند، مدیریت آنان را جزو مشاغل سخت و زیان آور محسوب نکرده است. مدیریت در پاسخ کارگران این قسمت که خواستار اجرای قانون سخت و زیان آور در این قسمت هستند و سروصدا و آلودگی در آن موج می زند با پاسخ کودکانه مدیریت روبرو هستند که می گوید:« در کمیته سخت و زیان آور در مورد شما تناقض آرا وجود دارد» معلوم نیست این تناقض آرا بر مبنای قانون است یا نظرات غیر کارشناسی و سودورزانه.

مدیریت با نپرداختن ٤ درصد سخت و زیان آور به تامین اجتماعی، سود خود را افزایش داده است و مرگ و معلولیت را به کارگران هدیه می دهد.