به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در پتروشیمی سبلان اکثر کارگرها و حتا مسوولین به بیماری کرونا مبتلا شده اند. ولی مدیریت به بهداری دستور داده اعلام نکنند. کارگران گروه گروه به بیمارستان شهر رفته ودیگر باز نمی گردند. حتا برای تست کرونا واقعی هیچ اقدامی نمیشود. ازطرفی دستور استخدام انبوه کارگر داده اند تا از این
طرف که کارگران به دلیل کرونا می روند از اون طرف جایگزین بشود و کار نخوابد. مدیریت پتروشیمی باید پروژه را تا آخر مهرماه تکمیل کرده و تحویل بدهد. متاسفانه مدیریت به جای افزایش ملاحظات شبهداشتی علیه کرونا فقط کارگر استخدام می کند. جان کارگران برایشان ذره ای اهمیت ندارد.

ماهنامه نشریه پیام سندیکا، پیام آور سندیکاهای کارگری ایران شماره ٩٢ شهریور ١٣٩٩ در ایران بصورت چاپی و الکترونیکی منتشر شد.

در این شماره می خوانید:
…بیشتر

طی ٤٠ روز کارگران پروژه ای توانستند در سراسر ایران به کمپین #نه_به_گرسنگی پیوسته و شرکت های سودجو را زمین گیر کنند. دستاوردهای این کمپین هم برای کارگران و هم برای خانواده هایشان بسیار با اهمیت است:

١- کارگران به قدرت خود واقف شده و متوجه شدند که اگر کار نکنند هیچ سودی وجود نخواهد داشت. آنها به خود و به قدرتشان ایمان آوردند. آنها متوجه شدند کارفرماها نمی توانند به جای ما کار کنند و داربست بسته و فیتر کنند و جوش بدهند و عایق کاری و برقکاری انجام بدهند. چرا که اگر می توانستند تاکنون کرده بودند.

٢- براى اولین بار در ایران ٢٥ هزار کارگر به صورت هماهنگ پشت به پشت هم داده به تحمیل کنندگان گرسنگی نه گفتند و راهی خانه هایشان شدند. هر چند فنآوری این امکان را به آنها داد تا از برادران خود در پروژه های دیگر بخواهند به آنها پیوسته و حامی شان باشند.

٣- از بوشهر در جنوب ایران تا ارومیه در شمال، خراسان در شرق و ایلام در غرب تا مرکز ایران، تهران و اصفهان، کارگران یکصدا همنوا شده به هم اتکا کردند. تا امروز بیش از آنچه ما می پنداشتیم شرکت ها مجبور به گردن گذاشتن به خواسته های کارگران شدند. از پتروپالایش خبر می رسد که پنجم هر ماه حقوق کارگرانی که همیشه ٤ ماه عقب می افتاد، تسویه می شود. در کارگاههایی حتا کارفرما مجبور شده است حقوق ها را هفته ای با کارگران تسویه کند. و مهمتر اینکه جایی نیست که حقوق کارگران افزایش نیافته باشد.

٤- اعتصاب و اعتراض ٢ سال پیش کارگران در سه راهی عسلویه درست است که به شکست کشیده شد و ٤ تن از برادرانمان دستگیر و روانه زندان گردیدند اما امروز همه آن ١٥٠ کارگر که در آن روز در سه راهی عسلویه گرد آمده بودند و بیش از ٥٠٠ کارگری که آن روزها با عقاید و راه و روش کارگری ما آشنا شدند، نتیجه اعتراض خود را امروز می بینند و از آن مبارزه و این اعتصاب خود خرسندند.

٥- برای اولین بار خانواده های کارگری در خانه مردی را مشاهده کردند که سرافرازانه برای سفره خانه اش و آینده فرزندانش می جنگد. همسران کارگران اعتصابی نیز مشوق آنان برای گرفتن حق خود شدند و به یاری همسرانشان آمدند. در هر کوی برزن، در هر روستا، در هر شهر و گردهمایی خانواده های کارگری بحث اعتصاب پیچید. از ایذه تا نخل تقی، محله و مردم از این اعتصاب می گفتند. همراهی بخشی از فروشندگان مواد غذایی با خانواده های کارگری کم نظیر بود و به آنان پیغام دادند:«باکتان نباشد،هرچه می خواهید بیایید بخرید»

برادران کارگر، ما نه تنها حق خود را گرفتیم بلکه مردم ایران را با واژه اعتصاب آشنا و آشتی دادیم. البته تنی چند از دوستانمان بلک لیست شدند، تنی چند احضار شدند، اما این برادران نیز خرسندند که هزینه ای که داده شده در مقابل اتحاد و افزایش حقوق ها بسیار کوچک است.

ایران سرزمین کارگری ماست و در آبادانی و شکوفایی اش، که جز بهبودی وضعیت زحمتکشان نیست، می کوشیم.

پیروزی هر کارگر، پیروزی همه کارگران است!

متحد باشیم و استوار.

کارگر برادر کارگر!

– سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
– کارگران پایپینگ و اکیپ پروژه ای ها
٢٢ شهریور ١٣٩٩

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، با توجه به آگاهی کارگران از قدرت خود امروز ٢٢ شهریور کارگران داربست بند شرکت گاما به دلیل افزایش نیافتن حقوقشان و عدم پرداخت حقوق بر مبنای کمپین ٥ ام همگی دست از کارکشیده و قراردادهایشان را تسویه کرده و راهی خانه شدند.

این آموزشی است که هر کارگری باید یاد بگیرد:« اگر برای من کار کردن جز برده گی سودی ندارد دلیلی برای کار نیست. من بیکار می شوم اما شرکت بیشتر از من ضرر خواهد کرد»

بدانیم، کارفرماها نمی توانند به جای ما کار کنند و داربست بسته و فیتر کنند و جوش بدهند و عایق کاری و برقکاری انجام بدهند. چرا که اگر می توانستند تاکنون کرده بودند. …بیشتر

اصل ۵۵ منشور به سازمان ملل متحد ماموریت داده است تا برای ارتقای سطح زندگی و شرایط پیشرفت و توسعه اقتصادی و اجتماعی فعالیت کند . بر همین اساس سازمان در سال ۱۹۴۲ در سانتیاگو پایتخت شیلی کنفرانس بین المللی تامین اجتماعی را برگزار کرد و توصیه هایی به منظور تعمیم و توسعه تامین اجتماعی ارائه داد . در همین راستا- اعلامیه جهانی حقوق بشر که از ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ – از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد صادر شد در ماده ۲۲ خود اصلی را مقرر می دارد که بر طبق آن هر کس به عنوان عضوی از جامعه حق برخورداری از تامین اجتماعی را دارد.

ماده ۲۳- این اعلامیه بر حق کار حق به دست آوردن درآمد منصفانه حق عضویت آزاد در سندیکاها و اتحادیه تاکید دارد. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، با آنکه مسوولین ایمنی ایران خودرو می دانند که بخش موتورسازی ٣ نسبت به آلودگی صوتی و آلودگی شیمیایی ایمن نیست اما از رفع این مشکل خودداری می کنند. تلاش مسوولین ایران خودرویی برای استفاده از فوم و لاستیک دور در برای کاهش صدا موفق نبوده است. همچنین نصب فن های اگزاست هم تاحدی آلاینده گی را کم کرده است اما کافی نیست. برای رفع این موضوعات باید از کارشناسان خبره دعوت کرده و زیاد هم به هزینه حساس نبود تا این موضوع ناخوشایند برای کارگران این بخش رفع شود.

موضوع صدا و آلاینده ها باعث خرابی اعصاب کارگران و بیماری های ریوی می شود.

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، از سه سال پیش تاکنون مدیریت ذوب آهن اقدام به قطع شیر سهمیه ای کارگران ذوب آهن نموده است و این فقط در راستای سودجویی و بی اعتنایی به سلامت کارگران و کارکنان ذوب آهنی است. مدیریت ذوب آهن معتقد است شیر باید به کسانی داده شود که: “بر اساس شاخص های

بیماری زایی افراد و براساس لیست ارایه شده توسط مدیریت سازماندهی می شود.”

خاصیت دادن شیر به همه کارکنان ذوب آهن برای پیشگیری از آلودگی های ناشی از بخارات و هوای مسموم بوده است نه بر اساس سلیقه و یا بیماری زایی. شیر نیز مانند کفش کار و یا لباس کار، یکی از بخش های کوچک دستمزد است که باید توسط کارفرمایان رعایت گردد.

امروز ١٩ شهریور ٤٠مین روز اعلام کمپین علیه دستمزدهای فقیرانه و اجحافات کارفرمایان است. چهل روزی که کنار هم ایستادیم و از حقوق کارگریمان دفاع کردیم. ٤٠ روزی که متوجه شدیم قدرتمان تا چه حد است که هیچ پیچی در سراسر پروژه های ایران به خواست ما بسته نشد، هیچ داربستی علم نگردید، هیچ لوله ای جوش نخورد. اما هنوز بخشی از کار را انجام دادیم و باید برای مابقی خواسته هایمان باز هم تلاش کنیم.
طی پنج مرحله از کمپین ها با همکاری بسیاری از نیروهای زحمتکش و با غیرت پروژه خوشبختانه به موفقیت تقریبن ٨٠ درصدی رسیدیم. کارفرمایان و پیمانکاران دیگر می دانند حق کارگر را نمی توانند چپاول کنند. دیگر کارگران به خوابگاههای پرازدحام و کثیف نخواهد رفت، سرویس های بهداشتی کثیف را تحمل نخواهند کرد، غذای بی کیفیت را پس خواهند فرستاد تا مانند انسان در پروژه ها کار و زندگی کنیم. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، از ساعت ۱۰صبح طبق فراخوان چند روز پیش جلو بیمه مرکزی (خیابان گلکار تبریز) به همراه بازنشسته هایی از داروسازی، سرم سازی و تراکتورسازی تجمع آغاز شد. بیشتر بازنشستگان با خود بنر و پلاکارد آورده بودند که شعارها کم کم مورد توجه عابرین و مردم قرار گرفت. رفته رفته بازنشسته ها آمده و در مجموع ۲۰۰نفری آمده بودند. اعتراض ها بالا گرفت تا اینکه از کارکنان سازمان تامین اجتماعی برای گفتگو آمدند. همه را به نمازخانه هدایت کردند. بازنشسته ها خواستار آمدن سمساری مدیرکل شدند. بعد از کش و قوس زیاد آمد و ابراز همدردی از مشکلات معیشتی بازنشستگان کرد و همه را به آرامش دعوت می نمود تا بالاخره راضی شد بدنبال نوشتن مطالبات خلاصه وار با امضای نمایندگان و خودش از طریق دبیرخانه شماره زده برای سالاری رییس تامین اجتماعی در اسرع وقت بفرستد. در این میان خبر رسید که بخشی از بازنشستگان جلو کانون بازنشستگان در بلوار منجم هم زمان تجمع کرده اند. بخشی از بازنشستگان به آنجا روانه شدند. در آنجا نیز کارمندان کانون دعوت به نشستن در سالن کانون کردند تا رییس کانون حاج کریم صادق‌زاده بیاید که همه گفتند ما بیرون منتظریم.

لذا با چند تماس تلفنی رییس در ساعت یک بعدازظهر رسید. حاج کریم صادق‌زاده از بازنشستگان خواست به سالن اجتماعات بروند. رییس گفت دل همه تان پر است بیایید پشت تریبون صحبت کنید که یک به یک بازنشستگان صحبت کردند. از عملکرد کانون در همه زمینه ها صحبت شد و اینکه اگر کانون نامه می‌نویسد و اقدام می‌کند متاسفانه پیگیری قاطعانه ای ندارند و غیره. همچنین انتخابات با چرخه همیشگی باند بازی اتفاق می‌افتد آیا شما با سن بالای ٦٥ چگونه چند پست مختلف را می گردانید در حالیکه جوانان مستعد در حد کارشناس بیکار ول معطلند؟ چرا به جوانان میدان نمی دهید؟ ایشان گفت انتخابات آزاد است بیایید شرکت کنید.

با بودن انتخابات من حق ندارم پشت این تریبون حتا صحبت کنم لذا موقع انتخابات به صحنه بیایید. پاسخ های حاج کریم قانع کننده نبود و کارگران سالن را ترک کردند.این تجمع ها در دو محل چنین بود. کلن نیروی انتظامی بدون دخالت، خواستار دادن شعارهای صنفی و معیشتی بودند که تشکر از رفتار آنها شد.

راس ساعت ده صبح ١٠٠ نفر که اکثریت بازنشستگان و مستمری بگیران شامل سه دسته

الف) بازنشستگان شغل هاى سخت و زیان آور ب) بازنشستگان با سابقه کمتر از بیست سال که حداقل مستمری را هم نمی گیرند و وضعیت معیشتی بسیار بدی دارند ج) بازنشستگان از کارافتاده و معلول گردهم آمدند.

اعضای بازنشستگان بافنده سوزنی و فلزکارمکانیک فعالانه در این تظاهرات شرکت داشتند.
گروه اول می‌گفتند که سالهای كار سخت و زیان آور آنها محاسبه نشده برای مثال بازنشسته ی ۳۵ سال سابقه ۲۳ سال سابقه محاسبه شده. گروه دوم به کل قضیه و سختی زندگی شان معترض بودند و معتقد بودند باید به همه به یکسان اضافه می شد. گروه سوم هم مثل گروه اول می گفتند ما در اثر حادثه یا بیماری از کار افتاده شدیم وگرنهسی سال کار می کردیم و حق بیمه می دادیم به همین دلیل باید حداقل ۲میلیون و ٨٠٠ هزار تومان ( سی روز ) را بگیریم.

برخورد مامورین و لباس شخصی ها بسیار مودبانه بود. از تظاهرات جلوگیری جدی نکردند.تظاهرکنندگان نیز توجه داشتند که شعارشانمدنی و مطالبه گرانه باشد و ساختار شکنانه نباشد. دستگیری نداشتیم فقط پلاکارد ها راجمع کردند. حتا می خواستند موبایل یک نفر را ببرند که تظاهرکنندگانگفتند نامبرده خبرنگار است و او را داخل جمعیت کردند و مانع شدند.

در ساعت ۱۱ ختم تظاهرات اعلام شد ولی تظاهرکنندگان نپذیرفتند و تظاهرات را به سمت در ورودی سازمان تامین اجتماعی شکل دادند با شعار سالاری سالاری پاسخگو پاسخگو. که حراست سازمان شتابان در ورودی را بست. عزم محکم تظاهرکنندگان

باعث شد که انتظامات بگوید لطفاً داخل حیاط شوید و صبر کنید تا از مدیران سازمان برای
پاسخگویی به شما بیایند که مردم اصرار داشتند خود سالاری باید بیاید و شعار می
دادند: مدیر بی کفایت. استعفا استعفا. سالاری سالاری. عدالت، عدالت

بهر صورت بعد از دقایقی پر تنش، مردم پذیرفتند که در سالن اجتماعات تأمین اجتماعی جواب سوال ها رابگیرند.اما در داخل سالن توفانی بر پا بود. معترضان خشمگین حق خود را می خواستند. خانم حیدری مسئول مستمری ها و آقایان بیات ( رییس کانون سراسری بازنشستگان) و اسدی یکی از مسئولان کانون سراسری برای جوابگویی حضور داشتند.

مردم یک به یک خواسته های خود را می گفتند. برگزیده ای از خواسته ها را در ادامه می خوانید:

– خواهران و برادران، پدر من ۳۰ سال حق بیمه پرداخت ، من هم ۳۰ سال و پسرم تا حالا ۱۲ سال بیمه پرداخت کرده و این یک صندوق بین النسلی است و طلبکاران شما کودکانی هستند که هنوز به دنیا نیامده اند. بنابراین شما حق ندارید سهام کارگران را در بورس بفروشید. ما خواهان شفافیت ، اداره شورایی سازمان و حضور نمایندگان واقعی کارگران و بازنشستگان در هیات مدیره و بازرسین سازمان هستیم. مطالبات ما چیزی نیست که قابل حصول نباشد. ما خواستار رفع تبعیضات و همچنین اجرای قوانین به شرح ذیل می‌باشیم:

١- اجرای صحیح ماده ۹۶ و افزایش پایه حقوق همه سطوح تا ۴۱ درصد مطابق تورم پایان سال ١٣٩٨ . …بیشتر