بی اعتمادی کارگران نسبت به عملکرد کارفرمایانشان روز بروز نمود بیشتری پیدا می نماید؛ چرا که کارفرمایان روز به روز دورویی و نقاط ضعف خود را که چپاول حقوقی زحمتکشان می باشد توسعه میدهند و از تنگدستی آنان و شرایط نابسامان اقتصادی نهایت بهره برداری را میکنند تا کارگران را به خاک سیاه فقر کشانده و در دستیابی به حقوقشان سرگردان می نمایند تا بهتر بتوانند نیروی کار ارزان را استثمار کنند. آنها شفاف نیستند و وعده هایشان هیچوقت در زمان داده شده عملی نمیشود. آنها دروغگویی را پاس میدارند و در پس عملکردهای نابکارشان پشت سر نیروی کار پوزخند جانانه ای میزنند و چنین خود را توجیه می نمایند که نان طبقه ضعیف خوردن دارد و پشت سرش بایستی قهقهه ای سرمستانه از پیروزی سرمایه داری و چپاول سفره های زحمتکشان سر داد و تمام سوداهای خویش را در مسیر سود دهی صورت واقعیت بخشید..
