کارگران زن شاغل در نساجی نیویورک برای اعتراض به شرایط غیرانسانی کار و دستمزدهای نازل شان در سال ١٩٥٧ به خیابانها ریختند و خواهان افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. و این سرآغازی شد برای کارگران شیکاگویی که در اول ماه مه ١٨٦٨ فراخوان اعتصاب سراسری بدهند و خواستار روزی ۸ ساعت کار به جای ۱۴ ساعت بشوند.
زنان کارگر همچنان دوشادوش برادران خود برای زندگی بهتر و حقوق انسانی ٥٠ سال بعد خواستار حق رای شدند. در سال ۱۹۱۰، “دومین کنفرانس زنان سوسیالیست” که کلارا زتکین از رهبران آن بود، به مسئله تعیین “روز بین المللی زن” پرداخت.از آن زمان تاکنون زنان برای داشتن حقوق انسانی از پای ننشسته اند. …بیشتر