![](https://www.sfelezkar.com/wp-content/uploads/2018/12/maziar11-300x300.jpg)
با پیروزی انقلاب ضداستبدادی و ضدامپریالیستی بهمن ٥٧ که کارگران به رهبری سندیکاهای مختلف و به ویژه سندیکای کارگران شرکت نفت توانستند با بستن شیرهای نفت مهُر و نشان خود را بر خواسته های انقلاب بزنند و پس از این رخداد به دنبال اجرا کردن خواسته های خود باشند. آنچه رخ داد درخشان بود. از همان خیزش مردم، سندیکاهای کارگری توانستند با درک سمت و سوی اعتراضات به آن پیوسته و در روزهای پس از پیروزی انقلاب بهمن با انتخاب رهبران واقعی، سندیکاها را همچنان پیشتاز جنبش کارگری قرار دهند. کمیته های اعتصاب در کارخانه ها و ادارات زمام امور را در دست گیرند و شوراهای اعتصاب که بیرون آمده از دل اعتصاب ها بودند در کنار سندیکاهایی همچون ذوب آهن و مجموعه عظیم نفت و گاز و ایران ناسیونال (ایران خودرو)، کفش ملی … توانستند مدیریت کارخانه ها را به عهده گرفته به بهترین وجهی مدیریت کارگری را به عرصه مدیریتی جامعه معرفی کنند. تولید افزایش یافت، کیفیت کالاها بالا رفت، دستمزدها افزایش و به موقع پرداخت می شد، بیمه همه کارگران بر طبق شغل و دریافتی شان به تامین اجتماعی ارسال و پرداخت می شد. افزایش دستمزدها باعث شد کارگران از اضافه کاری خودداری کرده و ساعات اضافه را کارگران بیکار تازه استخدام شده به عهده بگیرند و بیکاری کاهش یابد. کارگران هم به جای ساعات اضافه کاری که دیگر کار نمی کردند برای ارتقا شعور و آگاهی سیاسی شان با شرکت فعال در سندیکاها و شوراهای کارگری و احزاب و سازمان های سیاسی مورد علاقه شان، اختصاص داده و بازوی قدرتمندی برای تغییرات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی باشند. …بیشتر