کارخانه صدرفولاد خرم آباد تعطیل شد و به دنبال آن بیش از ۲۰۰ کارگر بیکار شدند. کارخانههای «فولاد قزوین» و «آرمان شفق» امسال فعالیت‌های خود را متوقف کردند و در نتیجه دست‌کم ۳۰۰ کارگر بیکار شدند. احمد دنیانور مدیرعامل کارخانه فولاد جنوب به ایلنا گفته: «دولت‌ها صنایع فولادی را نابود کردند و پیرو آن بیکاری بسیار عظیمی اتفاق افتاد. هم‌اکنون کارخانههای فولاد با کمتر از ۵۰ درصد ظرفیت تولید می‌کنند و به غیر از ۴ کارخانه اصلی دولتی، سایر کارخانه‌ها وضعیت‌شان بغرنج است. همچنین بالای ۳۰ درصد از صنایع ما تعطیل هستند. می‌خواهم بگویم فولادی‌ها به خاطر اهمال دولت ورشکسته شده‌اند.»
کارشناسان سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران معتقدند چون صنعت فولاد یکی از صنایعی است که به آب زیادی احتیاج دارد و بیشتر کارخانه های فولاد بدون کارشناسی در مناطقی خشک واقع شده اند و همچنین از معادن سنگ آهن دورند لذا هزینه تولید این کارخانه ها بالا بوده و بخش های خصوصی پس از اعمال رانتخواری خود این کارخانه ها را غیرفعال می کنند.
بیشتر کارخانه هایی که خصوصی سازی شده اند با استفاده از رانت به قیمت نازل یا خریداری و یا اینکه با پارتی بازی در سیستم بانکی با گرفتن وام های کلان راه اندازی شده اند. سرمایه داری که نگاه بازاری به صنعت دارد به دنبال برداشت سریع سود است که در صنعت میسر نیست لذا فقط به دنبال گرفتن رانت و رها کردن صنعت است.